Το Βήμα του Ασκληπιού [ISSN: 2241-6005]

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Το Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου (ΣΕΕ) αποτελεί διαταραχή της λειτουργίας του εντέρου, η οποία επηρεάζει περίπου το 23% του πληθυσμού παγκοσμίως. Αντιπροσωπεύει την συχνότερη γαστρεντερική διαταραχή. Οι διατροφικές αλλαγές συμβάλουν καταλυτικά στην αντιμετώπιση και στον περιορισμό των ιδιαίτερα επώδυνων συμπτωμάτων.

Σκοπός: Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στην μελέτη του ευερέθιστου εντέρου,  στη διερεύνηση του είδους της διατροφής που ενδείκνυται για τα άτομα που πάσχουν από ΣΕΕ και των επιπτώσεων που το σύνδρομο προκαλεί στην καθημερινότητα και στην ποιότητα ζωής του ατόμου.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων PubMed, Google Scholar, Cochrane, Web of Science και Scopus από τον Ιούλιο 2020 έως τον Απρίλιο 2023 , χρησιμοποιώντας τις λέξεις-κλειδιά: Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου, Δυσανεξία σε τρόφιμα, Fodmaps diet, ποιότητα ζωής, ψυχολογία, εντερικές διαταραχές. Έγινε αφηγηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση 8 μελετών που πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης.

Αποτελέσματα: Η παρούσα εργασία εξέτασε 8 πρωτογενείς μελέτες, των οποίων ανακτήθηκε το πλήρες κείμενο.   Από αυτές, η 1 ήταν προοπτική, οι 2 ασθενών-μαρτύρων, οι 3 συγχρονικές και οι 2 κλινικές δοκιμές. Βρέθηκε ότι τα συμπτώματα του ΣΕΕ έχουν σημαντική επίδραση στην καθημερινότητα των ασθενών, μειώνοντας την ποιότητα ζωής. Το άγχος και η κατάθλιψη  συσχετίζονται μέτρια με την σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής (HRQoL) σε άτομα με φλεγμονώδη νόσο  εντέρου (IBD) και ΣΕΕ (IBS) και η σχετιζόμενη με τα τρόφιμα ποιότητα ζωής (FRQoL) επηρεάζεται από την βαρύτητα των συμπτωμάτων του ασθενούς. Το 93,5% των ασθενών ανέφερε ότι η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων όπως η πλούσια σε FODMAP’s δίαιτα, τους επιφέρει δυσφορία και διαταραχή που επιβαρύνει την ποιότητα ζωής.

Συμπεράσματα: Η κατανάλωση συγκεκριμένων τροφίμων είχε επίδραση στην ποιότητα ζωής των πασχόντων, με τη φτωχή σε FODMAPs δίαιτα να έχει θετικά αποτελέσματα. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα, ώστε να διερευνηθούν περισσότερες διατροφικές παρεμβάσεις με θετικό αντίκτυπο στα συμπτώματα του συνδρόμου. Απαιτείται να υπάρχει ολιστική αντιμετώπιση και σωστή ενημέρωση από εξειδικευμένους επαγγελματίες υγείας και ειδικούς ψυχολόγους, ώστε να επιτυγχάνεται η αποτελεσματική αντιμετώπιση των δυσάρεστων επιπτώσεων του συνδρόμου στην καθημερινότητα και στην ποιότητα ζωής των πασχόντων.

Λέξεις κλειδιά: Συνδρομο ευερεθιστου εντερου, δυσανεξία, εντερικες διαταραχες, διατροφή, ποιότητα ζωής

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Η μόδα των τεχνητών νυχιών ακολουθείται από πολλές επαγγελματίες υγείας. Οι κατευθυντήριες οδηγίες προτείνουν όμως την αποφυγή τεχνητών νυχιών για πρόληψη μετάδοσης παθογόνων βακτηρίων στο νοσοκομειακό περιβάλλον αλλά και τους ασθενείς ώστε η νοσηρότητα και  η θνησιμότητα  να κυμαίνονται σε χαμηλά ποσοστά.

Σκοπός: Η παρούσα ανασκόπηση διερευνά το μικροβιακό φορτίο που δύναται να υπάρχει στα τεχνητά νύχια των επαγγελματιών υγείας και τον κίνδυνο μετάδοσης παθογόνων βακτηρίων στους ασθενείς καθώς και την κατανόηση των κατευθυντήριων γραμμών για κοντά, φυσικά νύχια χωρίς την χρήση βερνικιού ή gel.

Υλικό-μέθοδος: Η αναζήτηση της βιβλιογραφίας έγινε από Δεκέμβριο του 2022 μέχρι Μάρτιο του 2023 χωρίς χρονικό περιορισμό για το παρελθόν, στην αγγλική και ελληνική γλώσσα, σε βάσεις δεδομένων, ιστοσελίδες και περιοδικά όπως τo Pub Med, American Journal of Infection Control, CDC, WHO, ΕΟΔΥ. Συμπεριλήφθηκαν ερευνητικές μελέτες και μελέτες περίπτωσης  με λέξεις ευρετηρίου : τεχνητά νύχια, μετάδοση βακτηρίων, μετάδοση παθογόνων, νοσοκομειακή λοίμωξη, υγιεινή νυχιών, υγιεινή χεριών με συνδυασμό των παραπάνω όρων όπως τεχνητά νύχια και μετάδοση βακτηρίων, τεχνητά νύχια και μετάδοση παθογόνων ή μετάδοση βακτηρίων.

Αποτελέσματα: Τα τεχνητά  νύχια αποικίζονται με παθογόνα βακτήρια και ευθύνονται για εμφάνιση σοβαρών ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων σε ευάλωτους ασθενείς όπως είναι τα νεογνά και οι χειρουργημένοι ασθενείς με αύξηση παραμονής τους στο νοσοκομείο και ακόμη και θάνατο. Το μικροβιακό φορτίο τους αυξάνεται με την πάροδο των ημερών ενώ το μεγάλο μήκος τους συμβάλλει στην δυσκολία απομάκρυνσης του.

Συμπεράσματα: Η τήρηση των κανόνων υγιεινής των νυχιών είναι παράμετρος που συστήνεται να λαμβάνεται υπόψιν και να ακολουθείται από όλους τους υγιειονομικούς καθώς  η μετάδοση μιας λοίμωξης μπορεί να γίνει με τρόπο ή συνθήκες μη αναμενόμενες. Τα τεχνητά νύχια δικαιωματικά συστήνεται ότι πρέπει να αποφεύγονται στις υγιειονομικές μονάδες.

Λέξεις κλειδιά: νοσοκομειακή λοίμωξη, τεχνητά νύχια, μετάδοση βακτηρίων, μετάδοση παθογόνων, υγιεινή νυχιών και χεριών

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης είναι ένα φαινόμενο που απασχολούσε και συνεχίζει να απασχολεί την επιστημονική κοινότητα. Ειδικότερα τον τομέα της Νοσηλευτικής εφόσον συναντάται αρκετά συχνά στους νοσηλευτές. Η εμφάνιση της νόσου COVID-19, ήρθε να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα μιας και το μεγαλύτερο φορτίο της κατάστασης αυτής το επωμίστηκε το Σύστημα Υγείας και κατ’ επέκταση το υγειονομικό προσωπικό.

Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ανασκόπησης, ήταν να διερευνηθεί το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης στους νοσηλευτές κατά την διάρκεια της πανδημίας του  COVID-19.

Μεθοδολογία: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, ήταν η βιβλιογραφική ανασκόπηση. Οι αναζητήσεις έγιναν στις διαδικτυακές πλατφόρμες κυρίως του Google Scholar. Η βιβλιογραφία στηρίχθηκε τόσο σε παλιότερα, όσο και σε σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα, εστιάζοντας κυρίως σε πρόσφατες έρευνες που έγιναν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανασκόπησης, υπήρξαν σημαντικοί παράγοντες που οδήγησαν στην αύξηση της επαγγελματικής εξουθένωσης στους νοσηλευτές κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι κυριότεροι ήταν ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, οι υπερωρίες, ο φόβος έκθεσης στον ιό. Επιπλέον, στα παραπάνω συγκαταλέγεται  η έλλειψης κοινωνικής αναγνώρισης και υποστήριξης και η παραμέληση προσωπικών αναγκών που βίωνε το νοσηλευτικό προσωπικό.

Συμπεράσματα: Ζωτικής σημασίας είναι η αναγνώριση και η έγκαιρη αντιμετώπιση του συνδρόμου της επαγγελματικής εξουθένωσης με τις κατάλληλες παρεμβάσεις. Είτε αυτές είναι ατομικές, είτε αφορούν παρεμβάσεις από τον ίδιο τον φορέα/υπηρεσία, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια τόσο των ασθενών όσο και των ίδιων των νοσηλευτών.

Λέξεις κλειδιά: burnout, COVID-19, νοσηλευτές, επαγγελματική εξουθένωση

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Στην εποχή μας, αντί για την μείωση, υπάρχει αύξηση του αριθμού των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Η κατάσταση αυτή απαιτεί την ανάπτυξη νέων αντιλήψεων, αλλαγή συμπεριφοράς και διαφορετική προσέγγιση στην καθημερινή νοσοκομειακή πρακτική. Ως σημαντικός παράγοντας πρόληψης ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων είναι η διαρκής εκπαίδευση και ενημέρωση του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού σε θέματα λοιμώξεων. Η εκπαίδευση πρέπει να είναι πολύπλευρη, τόσο θεωρητική όσο και πρακτική. Η επίσημη εκπαίδευση για τον έλεγχο των λοιμώξεων είναι γενικά περιορισμένη και πολλοί εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας μαθαίνουν κατά τη διάρκεια εργασίας. Ωστόσο, οι τρέχουσες συνθήκες εκπαίδευσης θεωρούνται ανεπαρκείς, δεδομένου του χαμηλού επιπέδου συμμόρφωσης. Εξάλλου, εξαιτίας  της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης που προκλήθηκε με τη νόσο COVID-19, ολοένα και περισσότερο υγειονομικό προσωπικό κλήθηκε να εκπαιδευτεί στη χρήση ΜΑΠ και σε τεχνικές ελέγχου ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων που προκαλούσαν αύξηση της θνητότητας σε ασθενείς με COVID-19. Ως εκ τούτου, αναπτύχθηκαν διάφορα προγράμματα εικονικής εκπαίδευσης του προσωπικού και πλέον η εικονική πραγματικότητα τείνει να εδραιωθεί ως ένα σημαντικό εργαλείο στη βελτίωση διαδικασιών ελέγχου λοιμώξεων. Η χρήση της εικονικής πραγματικότητας (virtual reality) στην εκπαίδευση μπορεί να θεωρηθεί ως μία από τις φυσικές εξελίξεις της υποβοηθούμενης από υπολογιστή διδασκαλίας.  Η προσομοίωση προσφέρει το πλεονέκτημα της μάθησης σε ένα ασφαλές περιβάλλον με μια αίσθηση ρεαλισμού παρόμοια με αυτή ενός πραγματικού κλινικού περιβάλλοντος και έχει αναφερθεί ότι ενισχύει την αυτοαποτελεσματικότητα στον έλεγχο των  ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, την απόδοση ασφάλειας και τη μαθησιακή ικανοποίηση.

Λέξεις κλειδιά: εικονική πραγματικότητα, εκπαίδευση, έλεγχος λοιμώξεων

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο έλεγχος και η διαχείρισή του μετεγχειρητικού πόνου είναι πρωταρχικής σημασίας  για τον ασθενή, λόγω των πιθανών δυσμενών επιπτώσεων που μπορούν να παρουσιαστούν από την φυσιολογική αντίδραση στον πόνο μετά από χειρουργική επέμβαση. Επιπλέον, η διαχείριση του μετεγχειρητικού πόνου είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για την άνεση των ασθενών αλλά και για τη διευκόλυνση της ανάρρωσης, τη μείωση της διάρκειας παραμονής στο νοσοκομείο και την πρόληψη της ανάπτυξης χρόνιου πόνου.  Οι πρόσφατες εξελίξεις στη διαχείριση του πόνου έχουν επικεντρωθεί σε μια πολύπλευρη προσέγγιση, η οποία ενσωματώνει διάφορες φαρμακολογικές και μη φαρμακολογικές στρατηγικές για την επίτευξη αποτελεσματικής αναλγησίας. Η εισαγωγή προηγμένων συσκευών διαχείρισης του πόνου, όπως οι αναλγητικές αντλίες, έχει βελτιώσει περαιτέρω τον έλεγχο του μετεγχειρητικού πόνου παρέχοντας συνεπή και ρυθμιζόμενη αναλγησία. Η χρήση τους βελτιώνει τον έλεγχο του πόνου, μειώνει την κατανάλωση οπιοειδών και ενισχύει την ανάρρωση των ασθενών μετά από μείζονες κοιλιακές επεμβάσεις. Μια διεπιστημονική προσέγγιση στην οποία συμμετέχουν χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, νοσηλευτές και φαρμακοποιοί είναι απαραίτητη και αναγκαία για την αποτελεσματική διαχείριση του μετεγχειρητικού πόνου. Η συνεχής έρευνα και ανάπτυξη των τεχνικών διαχείρισης του πόνου είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση των κλινικών αποτελεσμάτων και τη διασφάλιση της ικανοποίησης των ασθενών.

Λέξεις κλειδιά: Μετεγχειρητική αναλγησία, διαχείριση πόνου, μείζονες επεμβάσεις κοιλίας, αντλίες αναλγησίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Οι σύγχρονες μελέτες αναδεικνύουν πως ακόμη και η σωματική δραστηριότητα μέτριας έντασης είναι καθοριστικά για την υγεία και την μακροζωία. Παρ’ όλα αυτά, η αύξηση του καθιστικού τρόπου ζωής έχει συμβάλει στην μείωση των επιπέδων σωματικής αύξησης παγκοσμίως.1-3. Παράλληλα υπάρχει κενό στις επιδημιολογικές γνώσεις σχετικά με τους παράγοντες που επηρεάζουν την διατήρηση ενός δραστήριου τρόπου ζωής.

Σκοπός: Να αξιολογηθούν οι προσδιοριστικοί παράγοντες που διαμορφώνουν τα επίπεδα σωματικής άσκησης ανδρών και γυναικών του ελληνικού γενικού πληθυσμού, σε περίοδο 20 ετών (2002-2022).

Μέθοδος: Στην παρούσα έρευνα χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα 1293 ανδρών (46±14 ετών) και 1292 γυναικών (46±15 ετών), που συμμετείχαν στη επιδημιολογική μελέτη ΑΤΤΙΚΗ και είχαν ακριβείς πληροφορίες για το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας τους. Τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας αξιολογήθηκαν κατά την ένταξη των συμμετεχόντων στην μελέτη (2001-2002) και σε τρεις επανελέγχους (2006, 2012 και 2022), με βάση το έγκυρο ερωτηματολόγιο International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). Ορίστηκαν τέσσερις τροχιές σωματικής δραστηριότητας των συμμετεχόντων, αυτοί που ήταν σταθερά ενεργοί (ελαφρά/μέτρια άσκηση τουλάχιστον 1 φορά/εβδομάδα) ή ανενεργοί και αυτοί που άλλαξαν κατάσταση από ενεργή σε ανενεργή ή αντίστροφα.

Αποτελέσματα: Κατά τη διάρκεια της 20ετούς περιόδου παρακολούθησης το 45% των ανδρών και το 53% των γυναικών ταξινομήθηκαν ως σωματικά μη δραστήριοι (ανενεργοί), το 13% των ανδρών και το 9% των γυναικών μετέβησαν σε αδρανείς από σωματικά δραστήριοι, το 24% των ανδρών και το 23% των γυναικών μετέβησαν σε ενεργοί και το 18% των ανδρών και το 15% των γυναικών παρέμειναν σωματικά δραστήριοι (p<0,001). Με βάση το πολυπαραγοντικό μοντέλο της μελέτης, ένας άνδρας, μέσης ηλικίας 45 ετών, μέτριου κοινωνικό-οικονομικού επιπέδου, χωρίς κλινικούς παράγοντες κινδύνου και μέτρια προσκόλληση στη μεσογειακή διατροφή έχει 33% πιθανότητα να είχε παραμείνει σωματικά ενεργός σε όλη την 20ετή περίοδο παρακολούθησης, ενώ μια αντίστοιχη γυναίκα έχει 25% πιθανότητα να είχε παραμείνει σωματικά ενεργή σε όλη την περίοδο παρακολούθησης.

Συμπεράσματα: Τα ευρήματα μελέτης αναδεικνύουν τον κοινωνικό παράγοντα ως διαμορφωτή της σωματικής δραστηριότητας ως τρόπου ζωής, υπογραμμίζοντας τη σημασία στοχευμένων παρεμβάσεων, προσαρμοσμένων στα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού.

Λέξεις κλειδιά: σωματική άσκηση, προσδιοριστές, μελέτη ΑΤΤΙΚΗ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Το Θερμικό Έγκαυμα αποτελεί τον πιο κοινό τύπο εγκαύματος παγκοσμίως. Οι επιπλοκές που προκύπτουν είναι πολλές και δύσκολες στη διαχείριση, οδηγώντας τον πληθυσμό σε αυξημένη νοσηρότητα θνησιμότητα και θνητότητα. Ένα χρήσιμο εργαλείο στην κλινική διαχείριση της εγκαυματικής νόσου σαν συμπληρωματική θεραπεία είναι η Θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο, καθώς συμβάλλει στην οξυγόνωση των τραυματικών  επιφανειών και στην προαγωγή του μηχανισμού επούλωσης.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της Θεραπείας Υπερβαρικού Οξυγόνου (ΘΥΒΟ) στη θεραπεία του Θερμικού Εγκαύματος.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας στις βάσεις δεδομένων PubMed, Cochrane library, Scopus και Open Archives για τα έτη 2012-2022. Τα κριτήρια συμμετοχής ενός άρθρου στη μελέτη ήταν η αγγλική ή ελληνική γλώσσα συγγραφής και να αφορά πρωτογενή μελέτη σε ανθρώπους (ενήλικες και παιδιά) ασθενείς με θερμικό έγκαυμα.

Αποτελέσματα: 6 πρωτογενείς μελέτες συμπεριλήφθηκαν στην παρούσα μελέτη. Όλες οι μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ΘΥΒΟ παρουσιάζει ευεργετική επίδραση σε διάφορες παραμέτρους στη διαχείριση του Θερμικού Εγκαύματος, όμως τα στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα είναι πτωχά και χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να αποτελέσει ισχυρή ένδειξη.

Συμπεράσματα: Η ΘΥΒΟ φαίνεται να βελτιώνει την επούλωση των τραυματικών εγκαυματικών επιφανειών και να περιορίζει τις επιπλοκές που προκύπτουν από την Εγκαυματική Νόσο, χωρίς όμως να υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για αυτά τα αποτελέσματα.

Λέξεις κλειδιά: Υπερβαρική Οξυγονοθεραπεία, Υπερβαρικό Οξυγόνο, Θερμικά Εγκαύματα, Εσπνευστικός θερμικός τραυματισμός

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: O σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση πoυ απαιτεί συνεχή αντιμετώπιση και τo σχoλικό περιβάλλoν παίζει καθoριστικό ρόλo στην υπoστήριξη των μαθητών με ΣΔ1. Οι σχολικοί νοσηλευτές είναι απαραίτητοι για τη διασφάλιση της υγείας και της ευημερίας των διαβητικών μαθητών, βοηθώντας τους να διαχειρίζονται την ασθένειά τους αποτελεσματικά και με ασφάλεια ενώ συμμετέχουν σε όλες τις πτυχές της σχολικής ζωής.

 Σκοπός: Η παρούσα συστηματική ανασκόπηση διερεύνησε τo ρόλo των σχoλικών νoσηλευτών στην πρόληψη και την πρoαγωγή της υγείας των μαθητών πoυ νοσούν με διαβήτη στo σχoλικό περιβάλλoν.

Μεθοδολογία: Διεξήχθη oλoκληρωμένη αναζήτηση ηλεκτρoνικών βάσεων δεδoμένων (PubMed, Embase, ΕΚΤ)  για τoν εντoπισμό σχετικών μελετών μεταξύ 2003 και 2023. Τα κριτήρια ένταξης περιέλαβαν πρωτoγενείς ερευνητικές μελέτες, πoυ δημoσιεύθηκαν στην αγγλική και ελληνική γλώσσα χρησιμoπoιώντας σχετικές λέξεις-κλειδιά και όρoυς πoυ σχετίζoνται με τoν διαβήτη, τoυς σχoλικoύς νoσηλευτές, την πρόληψη και την πρoαγωγή της υγείας. Πραγματoπoιήθηκε εξαγωγή και ανάλυση δεδoμένων για τη σύνθεση των ευρημάτων και τoν εντoπισμό κoινών θεμάτων και βέλτιστων πρακτικών.

Αποτελέσματα: Τα απoτελέσματα αυτής της συστηματικής ανασκόπησης παρέχoυν πληρoφoρίες σχετικά με την απoτελεσματικότητα των στρατηγικών πρόληψης και πρoαγωγής της υγείας πoυ εφαρμόζoυν oι σχoλικoί νoσηλευτές για μαθητές με ΣΔ 1. Τα ευρήματα συμβάλoυν στo σύνoλo των γνώσεων σε αυτόν τoν τoμέα, ενημερώνoυν την ανάπτυξη πoλιτικών και καθoδηγoύν τη μελλoντική έρευνα και πρακτική στις σχoλικές υπηρεσίες υγείας.

Συμπέρασμα: Οι  παρεμβάσεις πoυ καθoδηγoύνται από σχoλικoύς νoσηλευτές έχoυν τη δυνατότητα να βελτιώσoυν τα απoτελέσματα υγείας και την πoιότητα ζωής των μαθητών με ΣΔ1.

Λέξεις κλειδιά: προαγωγή υγείας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Η συναισθηματική νοημοσύνη έχει συσχετιστεί αφενός µε την απόδοση και την αποτελεσματικότητα της ηγεσίας, αφετέρου με τη σωστή διαχείριση του άγχους, την ικανοποίηση από την εργασία, την πρόληψη της επαγγελματικής εξουθένωσης, το καλό εργασιακό κλίμα και τις θετικές μορφές σύγκρουσης.

Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση, αξιολόγηση και σύγκριση του επιπέδου συναισθηματικής νοημοσύνης των νοσηλευτών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και των ηγετικών μοντέλων μετά από εκπαιδευτική παρέμβαση ή όχι, αφετέρου η συσχέτιση μεταξύ της συναισθηματικής νοημοσύνης και των ηγετικών μοντέλων που εφαρμόζονται από πλευράς της νοσηλευτικής ηγεσίας.

Υλικό - Μέθοδος: Η παρούσα έρευνα αποτελεί μία διαχρονική μελέτη, δύο χρονικών φάσεων, με τη χρήση ανώνυμου ερωτηματολογίου σε νοσηλευτές που εργάζονται σε δομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα. Το δείγμα, σύμφωνα με τον ερευνητικό σχεδιασμό, περιλαμβάνει την ομάδα ελέγχου και την ομάδα παρέμβασης.

Αποτελέσματα: Τα άτομα που ασκούν νοσηλευτική ηγεσία, προκειμένου να είναι αποτελεσματικά, θα πρέπει να διαθέτουν τις απαραίτητες δεξιότητες ηγεσίας καθώς επίσης διαπροσωπικές δεξιότητες. Τα αποτελέσματα της έρευνας θα βοηθήσουν τους νοσηλευτές και τους προϊστάμενους να κατανοήσουν τη σημασία και την αξία της συναισθηματικής νοημοσύνης, η οποία συνδέεται άμεσα με τον τρόπο άσκησης της ηγεσίας στο χώρο της νοσηλευτικής και εν συνεχεία με την καλύτερη οργάνωση του συστήματος υγείας και συγκεκριμένα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με απώτερο στόχο τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.

Συμπεράσματα: Σημαντικό είναι η νοσηλευτική ηγεσία να ασκείται από άτομα με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα περίθαλψης των ασθενών και ως εκ τούτου, δύναται να οδηγήσει και να συμβάλει ενεργά και ουσιαστικά σε αλλαγές ή βελτιώσεις στην παροχή υγειονομικής φροντίδας.

Λέξεις κλειδιά: συναισθηματική νοημοσύνη, Ενσυναίσθηση, ηγεσία, Διοίκηση, Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας