Το Βήμα του Ασκληπιού Τόμ. 11, Αρ. 1 (2012): Ιανουάριος - Μάρτιος 2012

Με τον όρο «αποσιδήρωση» περιγράφεται η διαδικασία απομάκρυνσης του πλεονάζοντος σιδήρου και εφαρμόζεται μετά από τη χορήγηση είκοσι μονάδων αίματος ή όταν η φερριτίνη ορρού αυξάνεται πάνω από 1000 ng/ml. Σκοπός: Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τις μεθόδους αποσιδήρωσης σε ασθενείς με αιμοχρωμάτωση λόγω πολλαπλών μεταγγίσεων αίματος. Μέθοδος: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε αναζήτηση ανασκοπικών και ερευνητικών μελετών σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων, όπως και σε επιστημονικά περιοδικά αιματολογίας, κυρίως πρόσφατης ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας. Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, τα σκευάσματα αποσιδήρωσης άλλαξαν σημαντικά την κλινική εικόνα των ασθενών και βελτίωσαν αξιόλογα την ποιότητα ζωής και το προσδόκιμο επιβίωσης τους. Ωστόσο βασικό πρόβλημα της θεραπευτικής αγωγής αποσιδήρωσης παραμένει ο βαθμός συμμόρφωσης των νοσούντων προς αυτήν. Συμπεράσματα: Αν και η ανακάλυψη των από το στόμα χηλικών παραγόντων χαρακτηρίζεται ελπιδοφόρα, πρέπει να καλυφθεί ευρύ πεδίο έρευνας ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της αγωγής με αποσιδήρωση.

Λέξεις κλειδιά: Αιμοχρωμάτωση, αποσιδήρωση, χηλικοί παράγοντες, θαλασσαιμία

Για τη βελτίωση της ποιότητας παρεχόμενης φροντίδας υγείας και την ικανοποίηση των ασθενών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, κρίνεται απαραίτητη η δημιουργία ενός επιτυχημένου μοντέλου νοσηλευτικού τμήματος. Σκοπός: Η παρούσα ανασκόπηση έχει ως σκοπό τη διερεύνηση των κριτηρίων για τη δημιουργία ενός επιτυχημένου μοντέλου νοσηλευτικού τμήματος. Μεθοδολογία: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε στηρίχθηκε σε ανασκοπικές και ερευνητικές μελέτες οι οποίες αντλήθηκαν από διεθνείς και ελληνικές βάσεις δεδομένων (Medline, PubMed, Cinahl, Scopus) και (Ιatrotek) αντίστοιχα, σχετικά με το σχεδιασμό, την εφαρμογή και τη διαχείριση των συστημάτων οργανωμένης παροχής υπηρεσιών υγείας στα νοσηλευτικά τμήματα. Αποτελέσματα: Η δημιουργία ενός επιτυχημένου μοντέλου νοσηλευτικού τμήματος θεωρείται απαραίτητη διότι θα συμβάλει στη σφαιρική κάλυψη των αναγκών των ασθενών και στην ανανέωση των επιστημονικών γνώσεων των επαγγελματιών υγείας. Συμπεράσματα. Προκειμένου να δημιουργηθεί το συγκεκριμένο μοντέλο, χρειάζεται συνεργασία μεταξύ των μελών της διεπιστημονικής ομάδας υγείας, πρόληψη των συγκρούσεων στο χώρο εργασίας, συνεχής έλεγχος και αξιολόγηση του προσωπικού, τήρηση των κριτηρίων διασφάλισης ποιότητας, συνεχιζόμενη εκπαίδευση του προσωπικού, και διεξαγωγή ερευνητικών μελετών με σκοπό τη βελτίωση της κλινικής πράξης.

Λέξεις κλειδιά: Νοσηλευτικό τμήμα, διεπιστημονική ομάδα υγείας, πρόληψη συγκρούσεων, διασφάλιση ποιότητας

Ο καρκίνος αποτελεί ένα από τα σύγχρονα προβλήματα υγείας των ανθρώπων που ζούνε στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Παράλληλα, οι θεραπευτικές προσεγγίσεις των ογκολογικών ασθενών συνεχώς ανανεώνονται με νέα δεδομένα. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας σχετικά με την εφαρμογή της μουσικοθεραπείας στα πλαίσια της θεραπείας που ακολουθούν οι παιδιατρικοί αλλά και οι ενήλικοι ασθενείς με καρκίνο και η αποτελεσματικότητας αυτής. Υλικό και μέθοδος: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε αναζήτηση ανασκοπικών και ερευνητικών μελετών στη βάση δεδομένων MEDLINE (2000-2010) με λέξεις κλειδιά μουσική, μουσικοθεραπεία, εναλλακτική-συμπληρωματική θεραπεία, καρκίνος και παιδιά. Αποτελέσματα: Τα τελευταία χρόνια, η μουσικοθεραπεία αποτελεί μια από τις μορφές εναλλακτικής-συμπληρωματικής θεραπείας των ασθενών με καρκίνο και όχι μόνο. Η μουσικοθεραπεία αποτελεί μορφή συμπληρωματικής θεραπείας σε ενήλικους αλλά και σε παιδιατρικούς ασθενείς με καρκίνο. Οι εναλλακτικές-συμπληρωματικές μέθοδοι θεραπείας είναι μη επεμβατικές, μη τοξικές, οικονομικά συμφέρουσες, ασφαλείς και εύκολα εφαρμόσιμες από τους ίδιους τους ασθενείς. Κατά κύριο λόγο, η μουσικοθεραπεία αποσκοπεί στη μείωση του συναισθηματικού τραύματος, καθώς και στη μείωση του συναισθήματος του πόνου κατά τη διάρκεια της θεραπείας (ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία, άλλες επώδυνες διαδικασίες) αλλά και στη μετέπειτα πορεία της ζωής τους. Συμπεράσματα: Η παρούσα βιβλιογραφία που αφορά το υπό μελέτη θέμα αν και είναι ελάχιστη, τα αποτελέσματα αυτής φαίνονται ενθαρρυντικά, ειδικά στις περιπτώσεις παιδιατρικών ασθενών. Συνεπώς, κρίνεται αναγκαία η περαιτέρω μελέτη του ρόλου της μουσικής κατά τη διάρκεια νοσηλείας των ογκολογικών ασθενών, αλλά και γενικότερα.

Λέξεις κλειδιά: Μουσική, μουσικοθεραπεία, εναλλακτική-συμπληρωματική θεραπεία, καρκίνος, παιδιά

Η πειθαρχία των παιδιών αποτελεί ένα από τα σημαντικά στοιχεία της επιτυχίας του γονικού ρόλου. Ως πειθαρχία ορίζεται η διαδικασία που βοηθά τα παιδιά να μάθουν κατάλληλες συμπεριφορές και να κάνουν σωστές επιλογές. Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τις μεθόδους πειθαρχίας. Υλικό και μέθοδος: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε αναζήτηση ανασκοπικών και ερευνητικών μελετών στην ηλεκτρονική βάση «pubmed» που αναφέρονταν στις μεθόδους πειθαρχίας. Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, η πειθαρχία διαφέρει ως προς τη σωματική τιμωρία διότι σχετίζεται κυρίως με την εκπαίδευση. Απώτερος στόχος της αποτελεσματικής πειθαρχίας είναι να βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει αυτοέλεγχο, υπευθυνότητα και σεβασμό. Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς κατάλληλη πειθαρχία διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για την εμφάνιση συμπεριφορικών και συναισθηματικών προβλημάτων. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν προταθεί πολλές μέθοδοι πειθαρχίας, οι οποίες ποικίλουν κυρίως ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, τον τύπο του γονέα και τη σοβαρότητα της πράξης. Οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι είναι οι ανταμοιβές και η καθοδήγηση των παιδιών να κάνουν σωστές επιλογές, η επεξήγηση των αρνητικών συνεπειών της ανυπακοής χωρίς απειλές, η διδασκαλία ηθικής συμπεριφοράς έχοντας ως πρότυπο τη συμπεριφορά των γονέων, κ.ά. Μια άλλη ευρέως αποδεκτή μέθοδο πειθαρχίας είναι «οι συνέπειες» οι οποίες επιτρέπουν στα παιδιά το αξίωμα να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα της συμπεριφοράς τους. Συμπεράσματα: H πειθαρχία αποτελεί εργαλείο στα χέρια των γονέων διότι εκπαιδεύει τα παιδιά να σκεφτούν την ανάρμοστη συμπεριφορά και τις συνέπειες της όπως επίσης και τις πιθανές λύσεις σε κάθε πρόβλημα.

Λέξεις κλειδιά: Πειθαρχία, αποτελεσματικές μέθοδοι πειθαρχίας, συμμόρφωση

Σκοπός: Η παρουσίαση των ηθικών ζητημάτων που απορρέουν από την εφαρμογή του προγεννητικού και προεμφυτευτικού ελέγχου στον άνθρωπο Υλικό και Μέθοδος:. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε αναζήτηση ανασκοπικών και ερευνητικών μελετών στις βάσεις δεδομένων MEDLINE, SCOPUS και Ιατροτεκ (1970-2005) με λέξεις κλειδιά Προγεννητική διάγνωση, Βιοηθική, Προεμφυτευτικός έλεγχος. Αποτελέσματα: Από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας φάνηκε, ότι τα κυριότερα σημεία στα οποία εστιάζεται ο ηθικός προβληματισμός αναφορικά με την προεμφυτευτική και την προγεννητική διάγνωση είναι α) η απόρριψη του μη υγιούς εμβρύου και β) η επιλογή φύλου. Σχετικά με τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από το γενετικό έλεγχο στα παιδιά αφορούν κυρίως δυο τομείς: α) Την προληπτική εξέταση σε φαινομενικά υγιή παιδιά, για διαταραχές που θα εκδηλωθούν σε προχωρημένη ηλικία και στις οποίες η πρώιμη θεραπεία ή η παρακολούθηση για επιπλοκές δεν θα βοηθούσε και β) την εξέταση υγιών παιδιών, για να καθοριστεί αν είναι φορείς κληρονομικών διαταραχών. Συμπεράσματα: Η γενετική συμβουλευτική, θεωρείται από τους πιο ενδεδειγμένους τρόπους αντιμετώπισης των ηθικών ζητημάτων που εγείρονται από την εφαρμογή του προεμφυτευτικού και προγεννητικού ελέγχου.

Λέξεις κλειδιά: Προγεννητική διάγνωση, βιοηθική, προεμφυτευτικός έλεγχος

Το χιούμορ ορίζεται ως μια κατάσταση ευθυμίας του πνεύματος , που συχνά επιδεικνύεται με ένα χαμόγελο ή γέλιο, ως απάντηση στα εξωτερικά ερεθίσματα. Αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή της ανθρώπινης επικοινωνίας αλλά και μορφή κοινωνικής συμπεριφοράς. Η λέξη «χιούμορ» εμφανίζεται για πρώτη φορά στα δοκίμια του Ιπποκράτη . Η επιστήμη της ψυχολογίας θεωρεί ότι το χιούμορ είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα ενάντια στην κατάθλιψη και την απογοήτευση. Στην ψυχιατρική θεραπευτική, εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς , πάραυτα η χρήση του δεν αντικαθιστά την λαμβανόμενη αγωγή από τον ασθενή αλλά , λειτουργεί συμπληρωματικά. Σκοπός : της παρούσας εργασίας είναι να αναδείξει τις θετικές επιδράσεις του χιούμορ στον άνθρωπο, τον επαγγελματία υγείας και κατά επέκταση τον ασθενή. Υλικό και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση πηγών στη διεθνή βιβλιογραφία. Χρησιμοποιήθηκαν βάσεις δεδομένων όπως τα Medline,Pub Med, Wikipedia, Cinahl, Medscape με λέξεις κλειδιά: χιούμορ, ψυχικά ασθενής, φροντίδα, κλίμακες χιούμορ Αποτελέσματα : Το χιούμορ, αποτελεί διαπροσωπική διαδικασία, η οποία διευκολύνει και προάγει την έκφραση και ανταλλαγή ιδεών, απαιτεί όμως σύνεση, προσοχή και σεβασμό στις ευαισθησίες και την προσωπικότητα του κάθε ψυχικά ασθενή. Το χιούμορ δεν είναι έμφυτο, είναι επίκτητο, μαθαίνεται, διαπαιδαγωγείται. Η ορθή χρήση του συμβάλλει στην αποφυγή αρνητικών επιρροών του στη θεραπευτική δυναμική. Συμπεράσματα: Η χρήση του χιούμορ στη θεραπευτική πρακτική, συμβάλλει στην ανάπτυξη θεραπευτικής σχέσης ασθενή-επαγγελματία υγείας αλλά και στην ανάπτυξη σχέσης εμπιστοσύνης με τον ψυχικά ασθενή.

Λέξεις κλειδιά: Χιούμορ, ψυχικά ασθενής, φροντίδα, κλίμακες χιούμορ

Το κίνητρο για να επιλέξει o φοιτητής ένα πρόγραμμα σπουδών έχει σχέση με τις προοπτικές και τις δυνατότητες που μπορεί να του προσφέρει. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση των στόχων και των προσδοκιών των φοιτητών νοσηλευτικής για το νοσηλευτικό επάγγελμα. Υλικό – μέθοδος: Η μελέτη είναι συγχρονική, περιγραφική με ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Το δείγμα αποτέλεσαν 146 φοιτητές του Α΄ και του Ζ΄ εξαμήνου σπουδών που φοιτούσαν σε Τμήμα Νοσηλευτικής του Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με ερωτηματολόγιο που σχεδιάστηκε με βάση τη βιβλιογραφία και το θεωρητικό πλαίσιο ταξινόμησης ανθρωπίνων στόχων του Ford. Οι στόχοι αυτοί είναι εσωτερικοί ή γνωστικοί και περιλαμβάνουν εμπειρίες, κοινωνική συμπεριφορά, αυτο-εκτίμηση και επίτευξη στόχων. Αποτελέσματα: Oι φοιτητές (45,5% από το Α΄ και 58,75% από το Ζ΄ εξάμηνο) επέλεξαν τη νοσηλευτική γιατί πιστεύουν ότι θα έχουν εξασφαλισμένη εργασία. Το μεγαλύτερο ποσοστό και από τα δύο εξάμηνα (33% Α΄ και 27,5% Ζ΄) επηρεάστηκε, για την επιλογή του, από άτομα του περιβάλλοντός του. Σε ανοιχτή ερώτηση ποσοστό 57,14% από το Α΄ Εξάμηνο, σχολίασε ότι επέλεξε αυτό το επάγγελμα γιατί «επιθυμεί να προσφέρει» και ποσοστό 80% από το Ζ΄ Εξάμηνο γιατί «του αρέσει να φροντίζει τους άλλους». Το περιεχόμενο των σπουδών το θεωρεί πολύ ενδιαφέρον (ποσοστό 80,30% Α΄ και 53,75% Ζ΄ Εξάμηνο). Ποσοστό 95,35% του Α΄ και 98,75% του Ζ΄ Εξαμήνου σχολίασε ότι η φροντίδα των ασθενών τους προκαλεί συναισθήματα ικανοποίησης και ευτυχίας. Συμπεράσματα: Οι φοιτητές επιλέγουν το νοσηλευτικό επάγγελμα γιατί επιθυμούν να προσφέρουν. Η φροντίδα των ασθενών τους δημιουργεί πολύ θετικά συναισθήματα. Οι καθηγητές θα πρέπει να παρουσιάζουν στους φοιτητές όλους τους τομείς εργασίας καθώς και μια πιο ρεαλιστική άποψη της νοσηλευτικής.

Λέξεις κλειδιά: Φοιτητές νοσηλευτικής, προσδοκίες, νοσηλευτικό επάγγελμα

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει συντελεστεί διεθνώς τεράστια πρόοδος στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης των λοιμωδών νοσημάτων, ενώ πολλά νέα εμβόλια έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα υποχρεωτικών εμβολιασμών και στη χώρα μας. Υπάρχουν ωστόσο ενδείξεις ότι η εμβολιαστική κάλυψη για ορισμένα λοιμώδη νοσήματα στη χώρα μας δεν είναι επαρκής. Σκοπός: Ήταν να διερευνηθεί το επίπεδο εμβολιασμού των παιδιών ελλήνων και μεταναστών, ηλικίας 4 έως 12 ετών, του νομού Ευρυτανίας για τα εμβόλια κατά κοκκύτη-διφθερίτιδας –τετάνου (DTaP), πολιομυελίτιδας(IPV)και ιλαράς-ερυθράς –παρωτίτιδας (MMR). Υλικό & Μέθοδος: Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν οι μαθητές του συνόλου των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων (ηλικίας 4-12 ετών) του νομού Ευρυτανίας. Για την καταγραφή των δόσεων των εμβολίων χρησιμοποιήθηκαν τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών. Χρησιμοποιήθηκε η στατιστική δοκιμασία x2. Η επεξεργασία των δεδομένων έγινε με το πρόγραμμα SPSS 17.0. Αποτελέσματα: Τα αγόρια του δείγματος ήταν 469 (51,9%) και τα κορίτσια 434 (48,1%). Η πλήρης εμβολιαστική κάλυψη με το DTaP, το MMR και το IPV ήταν 87,3%, 79,9%, και 97,6% αντίστοιχα. Δεν παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των παιδιών ελλήνων και των παιδιών των μεταναστών. Συμπεράσματα: Η εμβολιαστική κάλυψη έναντι της ιλαράς, της ερυθράς και της παρωτίτιδας ήταν πλημμελής. Τα παιδιά των μεταναστών δεν υπολείπονται στην εμβολιαστική κάλυψη έναντι των παιδιών των ελλήνων. Προβληματίζει το ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης με το εμβόλιο MMR.

Λέξεις κλειδιά: Εμβολιασμός, παιδιά, σχολείο, μετανάστες

Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση των γνώσεων των νοσηλευτών ως προς την Υπέρταση. Υλικό και μέθοδος: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν άτομα από όλες τις βαθμίδες του νοσηλευτικού προσωπικού. Για τη συλλογή των στοιχείων χρησιμοποιήθηκε ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο, το οποίο εκτός από τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων, περιελάμβανε μεταβλητές που αφορούσαν στις γνώσεις για την Υπέρταση. Αποτελέσματα: Από τα 360 άτομα που πήραν μέρος στη μελέτη, το 88% ήταν γυναίκες και η μέση ηλικία του δείγματος ήταν 36,1 έτη. Ως προς τις γνώσεις των συμμετεχόντων, το 11,2% ανέφερε, ότι γνώριζε κάποιον αρμόδιο οργανισμό που να εκδίδει κατευθυντήριες οδηγίες για την Υπέρταση. Το 39,3% του δείγματος ανέφερε σωστά τα όρια της αρτηριακής πίεσης και μόνον 3 στους 10 νοσηλευτές γνώριζαν, ότι η Υπέρταση στους ενήλικες είναι κυρίως ιδιοπαθής. Το 95,2% και το 85,9% των συμμετεχόντων γνώριζε, ότι η Υπέρταση έχει καταστροφική επίδραση στην καρδιά και στον εγκέφαλο, αντίστοιχα. Το 65,7% εκτιμούσε λανθασμένα ως ασθενή «υψηλότερου» κινδύνου, εκείνον που έχει τιμή αρτηριακής πίεσης 160/95 mmHg και 2 επιπρόσθετους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου. Το 78,1% των γνώριζε, ότι για τη θεραπεία της Υπέρτασης απαιτείται αρχικά διαιτητική αγωγή και στη συνέχεια φαρμακευτική αγωγή. Tο 96,3% γνώριζε, ότι απαιτείται διακοπή καπνίσματος και το 59,9% ότι απαιτείται περιορισμός των γλυκών και λιπαρών τροφών. Ως προς τη φαρμακευτική αγωγή, το 52,0% γνώριζε, ότι η πλειοψηφία των υπερτασικών ρυθμίζεται ικανοποιητικά με τη λήψη περισσοτέρων του ενός αντιυπερτασικών φαρμάκων. Το 43,1% γνώριζε, ότι σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η αρτηριακή πίεση πρέπει να είναι <130/80 mmHg. Το 69,4% γνώριζε, ότι ένας ικανοποιητικά ρυθμισμένος υπερτασικός ασθενής πρέπει να επισκέπτεται το γιατρό του κάθε 3-6 μήνες. Συμπεράσματα: Τα ευρήματα της παρούσης έρευνας έδειξαν ότι το νοσηλευτικό προσωπικό γνώριζε τις βλάβες που μπορούν να προκληθούν από την Υπέρταση και τις βασικές αρχές της διαιτητικής και φυσικής αγωγής των υπερτασικών ασθενών, ωστόσο παρατηρήθηκε έλλειμμα γνώσεων ως προς την αιτιοπαθολογία και τα διαγνωστικά όρια της Υπέρτασης, την εκτίμηση του καρδιαγγειακού κίνδυνου που διατρέχουν οι υπερτασικοί και τη φαρμακευτική θεραπεία της Υπέρτασης. Τέλος, υψηλό ποσοστό του δείγματος αγνοούσε την ύπαρξη κατευθυντήριων οδηγιών για την Υπέρταση. Για τη βελτίωση των γνώσεων των νοσηλευτών ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στη συνεχιζόμενη επαγγελματική εκπαίδευση.

Λέξεις κλειδιά: Υπέρταση, παράγοντες κινδύνου, θεραπεία, πρόληψη, κατευθυντήριες οδηγίες

Η εμφάνιση delirium στους νοσηλευόμενους ασθενείς είναι συνήθης. Ωστόσο, συχνά δεν διαγιγνώσκεται ως επιπλοκή από τους επαγγελματίες υγείας. Η μη έγκαιρη διάγνωση έχει ως αποτέλεσμα την κακή έκβαση, την παράταση του χρόνου νοσηλείας των ασθενών, την αύξηση του κόστους νοσηλείας, τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα. Σκοπός: Η διερεύνηση του επιπέδου των γνώσεων των νοσηλευτών σχετικά με το delirium και τη φροντίδα των νοσηλευόμενων ασθενών που το εμφανίζουν. Υλικό – Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου σε δείγμα 108 (N=108) νοσηλευτών που εργάζονταν σε παθολογικές και χειρουργικές κλινικές σε δύο γενικά νοσοκομεία της Αθήνας και σε τρία επαρχιακά. Για τη συλλογή των στοιχείων της έρευνας αναπτύχθηκε ερωτηματολόγιο με 28 προτάσεις, που βασίστηκε σε προϋπάρχον και στη σχετική βιβλιογραφία. Το ερωτηματολόγιο που προέκυψε διαθέτει υψηλή αξιοπιστία (Cronbach's α=0,860) καθώς και εγκυρότητα όψεως και περιεχομένου. Επιπλέον, το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε και ανοιχτές ερωτήσεις γνώσεων για τη νοσηλευτική φροντίδα ασθενών με delirium. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε περιγραφική και επαγωγική στατιστική. Οι απαντήσεις που δόθηκαν στις ανοιχτές ερωτήσεις αναλύθηκαν με τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου και τα αποτελέσματα παρουσιάζονται με εκατοστιαίες αναλογίες. Αποτελέσματα: Στις 17 από τις 28 ερωτήσεις που σχετίζονταν με το delirium, οι νοσηλευτές στην πλειονότητά τους απάντησαν λανθασμένα ή ότι δεν γνώριζαν. Επίσης, το 63,8% των ερωτώμενων αδυνατούσε να απαντήσει με σαφήνεια στις ανοιχτές ερωτήσεις για τη φροντίδα ασθενών με delirium. Οι ερωτώμενοι σε ποσοστό 82,4% ανέφεραν ότι παρέχουν φροντίδα στους ασθενείς με delirium που βασίζεται μόνο στις οδηγίες των ιατρών. Το 44,4% απάντησε ότι η αντιμετώπιση των ασθενών με συμπτώματα delirium συνίσταται στη χορήγηση αγχολυτικών και ηρεμιστικών, στην παραμονή οικείου προσώπου κοντά στον ασθενή και το 80,5% στην εφαρμογή σωματικού περιορισμού για τον έλεγχο της ανησυχίας του. Το 67,5% των ερωτώμενων επισήμανε ότι δεν είχαν διδαχθεί στη διάρκεια των προπτυχιακών τους σπουδών για το delirium. Από την ανάλυση πολλαπλής παλινδρόμησης βρέθηκε ότι οι επιπλέον σπουδές (η νοσηλευτική ειδικότητα και οι μεταπτυχιακές σπουδές) επιδρούν θετικά σε στατιστικά σημαντικό επίπεδο (p<0.05) στις γνώσεις των νοσηλευτών για το delirium. Συμπεράσματα: Η εκπαίδευση των νοσηλευτών για το delirium σε προπτυχιακό επίπεδο είναι αναγκαίο να ενσωματωθεί στο πρόγραμμα σπουδών τους. Παράλληλα θα πρέπει να λειτουργήσουν προγράμματα συνεχιζόμενης εκπαίδευσης που να παρέχουν γνώσεις στους νοσηλευτές για την έγκαιρη εκτίμηση του delirium καθώς και για το σχεδιασμό αποτελεσματικής νοσηλευτικής φροντίδας των ασθενών.

Λέξεις κλειδιά: Delirium, παραλήρημα, οξύ συγχυτικό επεισόδιο, νοσηλευτές, γνώσεις, νοσηλευτική εκτίμηση, νοσηλευτική φροντίδα