Το Βήμα του Ασκληπιού Τόμ. 17, Αρ. 1 (2018): Ιανουάριος - Μάρτιος 2018

Εισαγωγή: Τα διαβητικά έλκη κάτω άκρων εμφανίζονται στο 15% τουλάχιστον των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη και συνδέονται με συχνές νοσηλείες, υψηλό κόστος περίθαλψης, ακρωτηριασμό και θάνατο. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης, ήταν η διερεύνηση της επίπτωσης της ψυχολογίας των διαβητικών ασθενών στην ανάπτυξη, τη βαρύτητα και την πρόγνωση των ελκών κάτω άκρων και αντιστρόφως, της επίδρασης αυτών στην ψυχολογία και την ποιότητα ζωής τους. Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και αναζήτηση στις διεθνείς βάσεις δεδομένων (PubMed, Google Scholar, Medscape, Ovid, Cochrane Collaboration, Elsevier, NICE guidelines, Heal.link), με περιορισμό ως προς το χρόνο δημοσίευσης (μετά το 2000) και τη γλώσσα (ελληνικά και αγγλικά). Σύμφωνα με τα κριτήρια συμπεριελήφθησαν 27 δημοσιεύσεις. Αποτελέσματα: Υπάρχει θετική συσχέτιση της κατάθλιψης και των άλλων ψυχικών διαταραχών με τις παθογενετικές αιτίες των διαβητικών ελκών, αλλά και με την εξέλιξη τους (μεγαλύτερη βαρύτητα και συχνές υποτροπές). Επιβεβαιώθηκε επίσης, ο αμφίδρομος χαρακτήρας της συσχέτισης, καθώς τα διαβητικά έλκη, επηρεάζουν την ψυχολογία και την ποιότητα ζωής των ασθενών. Συμπεράσματα: Ανεξάρτητα από την κατεύθυνση της αιτιότητας μεταξύ ψυχολογίας και διαβητικών ελκών, η ολιστική – εξατομικευμένη υποστήριξη από διεπιστημονική ομάδα, από τη διάγνωση του Διαβήτη και η παροχή κατάλληλης εκπαίδευσης, βελτιώνει την πρόγνωση των ελκών, την ψυχολογία και την ποιότητα ζωής των ασθενών και οδηγεί σε μείωση των ακρωτηριασμών και της θνησιμότητας της νόσου.

Λέξεις κλειδιά: Διαβητικά έλκη, ψυχολογικές επιπτώσεις, κατάθλιψη, ποιότητα ζωής

Εισαγωγή: Η ικανοποίηση των προσδοκιών του πελάτη-ασθενούς προσδιορίζει την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό τη βιωσιμότητα του Οργανισμού. Το σημερινό ανταγωνιστικό περιβάλλον επιβάλλει ως πρωταρχικό μέλημα της ηγεσίας την εφαρμογή Διοίκησης Ολικής Ποιότητας. Σκοπός: Η ανάδειξη, κατανόηση και ανάλυση της αναγκαιότητας μιας αποτελεσματικής ηγεσίας στο χώρο εργασίας για την εφαρμογή Διοίκησης Ολικής Ποιότητας. Υλικό και Μέθοδος: Η μεθοδολογία εύρεσης υλικού για την παρούσα εργασία συνίσταται στην αναζήτηση επιστημονικών άρθρων από διεθνείς βάσεις δεδομένων (Scopus, Medline, GoogleScholar), χρησιμοποιώντας λέξεις-κλειδιά στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, όπως διοίκηση ολικής ποιότητας, ηγεσία, ποιότητα, υγεία. Εξαιρέθηκαν μελέτες πριν το 2000 και μελέτες με περιορισμένη προσβασιμότητα στο πλήρες κείμενό τους. Αποτελέσματα: Σε περιβάλλον Ολικής Ποιότητας η ηγεσία συνθέτει όραμα Ποιότητας και δεσμεύεται έμπρακτα και υποδειγματικά σε αυτό, εμπνέοντας το προσωπικό για την αφοσίωση στους κοινούς στόχους και διαμορφώνοντας συνθήκες καλής συνεργασίας μεταξύ των μελών της ομάδας. Αυτή με τη σειρά της θα ενθαρρύνει την αμφίδρομη επικοινωνία και τη γόνιμη αλληλεπίδραση μεταξύ διαφορετικών ιεραρχικών βαθμίδων. Μια Διοίκηση που ενστερνίζεται τη φιλοσοφία της Ολικής Ποιότητας επιδιώκει τη συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων μέσα από τη διατύπωση νέων δημιουργικών ιδεών-πρακτικών. Νευραλγικός είναι επίσης ο ρόλος της αποτελεσματικής ηγεσίας στην εκπαίδευση και την ανάπτυξη των κατάλληλων δεξιοτήτων του προσωπικού, με σκοπό την καλύτερη εργασιακή απόδοση και αποτελεσματικότητα. Η αναγνώριση της προσφοράς του υπαλλήλου στον παραγωγικό μηχανισμό και η επιβράβευσή του, αποτελούν κίνητρο για συνεχή βελτίωση. Συμπεράσματα: Σε έναν Οργανισμό υγείας, η επιθυμία ενσωμάτωσης της φιλοσοφίας της Ολικής Ποιότητας απαιτεί σχεδιασμούς και δράσεις μακροχρόνιας προοπτικής, και συνεχή προσπάθεια από μέρους της ηγεσίας, προκειμένου να ευοδωθούν θετικά αποτελέσματα με διάρκεια.

Λέξεις κλειδιά: Ποιότητα, διοίκηση ολικής ποιότητας, ηγεσία, υγεία

Η 3η Δεκεμβρίου παγκοσμίως, είναι αφιερωμένη στα άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ). Ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία υπολογίζεται περίπου στο 15% του παγκόσμιου πληθυσμού και στην Ελλάδα ο αριθμός των ΑμεΑ είναι περίπου 1 εκατομμύριο. Παρόλο που η σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία ορίζει σε όλον τον κόσμο την εξασφάλιση των αναγκών των ατόμων με αναπηρία, ωστόσο στην Ελλάδα τα άτομα με αναπηρίες έχουν χαμηλό επίπεδο υγείας και εκπαίδευσης, παρουσιάζουν υψηλή θνησιμότητα και ανεργία ενώ συχνά γίνονται δέκτες κοινωνικού αποκλεισμού. Τα ήδη υπάρχοντα κέντρα αποθεραπείας και αποκατάστασης -δημόσια και ιδιωτικά- δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες των ΑμεΑ όσον αφορά την φροντίδα υγείας και νοσηλείας αλλά και την ομαλή ένταξη τους στην κοινωνία. Στο παρόν άρθρο προτείνονται αποφάσεις βελτίωσης της υπάρχουσας δομής Κέντρου Προστασίας Ατόμων με Αναπηρίες (Κ.Π.Α.Α) «Ο Αριστεύς» στη Λάρισα, οι οποίες σκοπό έχουν να αναβαθμίσουν την παροχή κατάλληλης ιατρικής φροντίδας και υπηρεσιών αποκατάστασης των ΑμεΑ. Εν συνεχεία, αναφέρονται οι εμπλεκόμενοι φορείς (stakeholders), η ιεράρχηση της επιρροή τους στην ανάπτυξη της βελτιωμένης μορφής του Κ.Π.Α.Α. καθώς και η ανάλυση επικοινωνιακών στόχων για τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος στην κοινή γνώμη με στόχο την υποστήριξη της εφαρμογής της προτεινόμενης δομής.

Λέξεις κλειδιά: ΑμεΑ, Αριστεύς, εμπλεκόμενοι φορείς, επικοινωνιακοί στόχοι, λήψη αποφάσεων

H νοσηλευτική ως σύγχρονη, δυναμική επιστήμη, περιλαμβάνει έννοιες σχετικές με την ποιότητα, την ασφάλεια, την αριστεία. To μεταβαλλόμενο περιβάλλον υγείας αποτελεί ισχυρή πρόκληση για το νοσηλευτή και εγείρει ερωτήματα που σχετίζονται με την διατήρηση της ποιότητας και την επίτευξη της αριστείας στην άσκηση του νοσηλευτικού έργου. Παράγοντες όπως η προσωπική ανάπτυξη των νοσηλευτών, η ενίσχυση της παιδείας και της δημιουργικότητας καθώς και η προσπάθεια ανεύρεσης και εφαρμογής των ορθών αποφάσεων, μπορούν να λειτουργήσουν θετικά ως προς τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός ποιοτικού περιβάλλοντος υγείας. Η νέα κοινωνική πραγματικότητα δημιουργεί αδιέξοδα τα οποία έχουν σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην υγεία των πολιτών όσο και στον τρόπο με τον οποίο παρέχεται η υγειονομική περίθαλψη. Η επαγγελματική ζωή του νοσηλευτή είναι συνυφασμένη με την ασφάλεια του ασθενούς, με την παροχή ποιοτικής φροντίδας και την άσκηση άριστης πρακτικής. Η συνειδητοποίηση και η ενεργοποίηση των συναισθηματικών δυνάμεων του ανθρώπου και ο επακόλουθος έλεγχος των ελλειμμάτων και των υπερβολών καθώς και ο προσανατολισμός στον τελικό στόχο της νοσηλευτικής επιστήμης, δηλαδή την απόκτηση της υγείας και της ευημερίας, φαίνεται να είναι η βάση για την αριστεία στη σύγχρονη κλινική πρακτική.

Λέξεις κλειδιά: Νοσηλευτική φροντίδα, παροχή ποιοτικής φροντίδας, αριστεία, περιβάλλον υγείας

Εισαγωγή: Η αποτελεσματική οργάνωση και λειτουργία των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) αποτελεί σύγχρονη πρόκληση για το Ελληνικό Σύστημα υγείας καθώς παρατηρείται εμφανή ανομοιογένεια της λειτουργίας τους. Αν και σε ορισμένα νοσοκομεία τα ΤΕΠ στεγάζονται σε σύγχρονες εγκαταστάσεις με υψηλές προδιαγραφές υγιεινής και ασφάλειας καθώς και με οργανωμένο σύστημα διαλογής, όμως δυστυχώς, αυτή δεν είναι η εικόνα που παρατηρείται στις περισσότερες περιπτώσεις. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αποτύπωση και σύγκριση των ΤΕΠ των νοσοκομείων του Ν. Θεσσαλονίκης σε επίπεδο υποδομών, διαδικασιών και υγιεινής και ασφάλειας. Μεθοδολογία: Το δείγμα της μελέτης αποτελείται από ΤΕΠ 8 νοσοκομείων του Ν. Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μελέτη που βασίζεται σε μεικτή μεθοδολογία. Αρχικά έγινε ποιοτική προσέγγιση, μέσω προσωπικής παρατήρησης του χώρου και του τρόπου λειτουργίας των ΤΕΠ σύμφωνα με αυστηρά δομημένη φόρμα παρατήρησης και καταγραφής, Στη συνέχεια έγινε ποσοτικοποίηση των δεδομένων τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την βαθμολογική κατάταξη των νοσοκομείων και τα ΤΕΠ ομαδοποιήθηκαν βάση παρόμοιων χαρακτηριστικών. Αποτελέσματα: Ο μέσος όρος των σκορ είναι 0,74 με εύρος τιμών από 0,50 έως 0,92. Οι καλύτερες επιδόσεις των νοσοκομείων καταγράφονται στην κατηγορία υγιεινής και ασφάλειας (0,81), οι χαμηλότερες αφορούν στις εγκαταστάσεις (0,69) ενώ σε θέματα οργάνωσης (διαλογή) τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά (0,72). Τα νοσοκομεία φέρονται να κατηγοριοποιούνται σε 4 διαφορετικές ομάδες βάσει των λειτουργικών τους χαρακτηριστικών, που υποδεικνύει εμφανή ανομοιογένεια σε θέματα διοίκησης και οργάνωσης. Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα προκύπτει η ανάγκη προσδιορισμού του βαθμού και σημείων απόκλισης των ΤΕΠ σε θέματα οργάνωσης και η περαιτέρω διερεύνηση τρόπων σύγκλισης. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να επεκταθεί αυτή η μελέτη και στην υπόλοιπη Ελλάδα ώστε να διαπιστωθούν συνολικά οι αποκλίσεις, ενώ προτείνεται η εφαρμογή εθνικής κλίμακας διαλογής και ενιαίος τρόπος διοίκησης.

Λέξεις κλειδιά: Τμήμα επειγόντων περιστατικών, διαλογή, οργάνωση