Μαρία Πολυκανδριώτη , Ελένη Κυρίτση
Τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στις δυτικές χώρες, μετά τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο και είναι υπεύθυνα για 4.5 εκατ. θανάτους το χρόνο, παγκοσμίως.
Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν να επισημά- νει, όσο το δυνατόν, περισσότερους παράγοντες κινδύνου και το κατά πόσο ο κάθε παράγοντας ευθύνεται για την πρόκληση των διαφόρων μορφών του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.
Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε βιβλιογραφικές αναζητήσεις, τόσο από την ελληνική όσο και από την ξένη βιβλιογραφία, κυρίως της τελευταίας πενταετίας.
Τα αποτελέσματα από την ανασκόπηση σχετικών μελετών έδειξαν, ότι εκτός από τους πλέον γνωστούς παράγοντες κινδύνου για την πρόκληση Α.Ε.Ε επεισοδίου, όπως είναι η αθηρωμάτωση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ευθύνονται και άλλοι παράγοντες για την εμφάνιση αυτής της νευ- ρολογικής διαταραχής. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ευθύνονται, είτε από μόνοι τους είτε σε συνδυασμό με άλλους. Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες φαίνεται να ενοχοποιούνται για την εμφάνιση της νόσου, καθώς επίσης ο επιπολασμός του Α.Ε.Ε διαφέρει από φυλή σε φυλή, από χώρα σε χώρα, όπως και από το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο των ατόμων. Συμπέρασμα: Οι περισσότεροι παράγοντες κινδύνου είναι προβλέψιμοι, γι' αυτό η αγωγή υγείας, που αποσκοπεί στην πρόληψη εμφάνισης της νόσου, είναι επιτακτική. Τα Α.Ε.Ε αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα, διότι απαιτούν μακρύ χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο, επανειλημμένες εισαγωγές, έχουν υψηλό κόστος νοσηλείας και αφήνουν τις περισσότερες φορές μόνιμες αναπηρίες.
Λέξεις κλειδιά: Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, παράγοντες κινδύνου, επιδημιολογία
Το άρθρο αυτό απευθύνεται στους εργαζόμενους της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) για να τους πείσει ότι οι αρχές ελέγχου των λοιμώξεων στη ΜΕΘ βασίζονται σε απλές έννοιες και ότι η εφαρμογή των προληπτικών στρατηγικών δε θα πρέπει να εξετάζεται ως ένας απλός διοικητικός ή πιεστικός έλεγχος των δραστηριοτήτων τους, αλλά μάλλον ως βασικά μέτρα που είναι εύκολο να εφαρμοστούν πλησίον του ασθενούς. Αυτές οι στρατηγικές μπορεί να είναι αποτελεσματικές για μεγάλα χρονικά διαστήματα μόνο εάν μπορούν να ενσωματωθούν στη συμπεριφορά όλων των εργαζομένων που ασχολούνται με τη φροντίδα των ασθενών.
Νικόλαος Φώτος , Κωνσταντίνος Πανταζής
Η νόσος του Alzheimer είναι μια εκφυλισπκή διαταραχή άγνωστης αιτιολογίας, που οδηγεί στη σταδιακή καταστροφή της δομής και της λειτουργίας των εγκεφαλικών κυττάρων. Αποτελεί τη συχνότερη αιτία άνοιας, αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 50% των περιπτώσεων. Η βαθμιαία απώλεια της μνήμης, η προσβολή των νοητικών λειτουργιών, η σύγχυση, η αλλαγή στη διάθεση και στη συμπεριφορά και οι κινητικές διαταραχές είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη νόσο του Alzheimer. Τα ευρήματα αυτά μαζί με το ιστορικό του ασθενούς, την πλήρη κλινική και νευρολογική εξέταση του ασθενούς, τις νευροψυχολογικές δοκιμασίες, την ψυχιατρική εξέταση και τις εργαστηριακές εξετάσεις συμβάλλουν στη διάγνωση της νόσου.
Η πρώιμη αναγνώριση της νόσου επιτρέπει το σχεδίασμά για το μέλλον, αφήνει περιθώρια για εφαρμογή των κατάλληλων θεραπευτικών μεθόδων και βελτιώνει την ποιότητα ζωής του αρρώστου. Σύμφωνα με την οργάνωση για τη νόσο του Alzheimer (Alzheimer's Disease Association) η διάγνωση της νόσου ταξινομείται σε τρεις κατηγορίες: α) πιθανή νόσος του Alzheimer, στην οποία ο γιατρός έχει αποκλείσει όλες τις διαταραχές που μπορεί να προκαλούν άνοια και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα συμπτώματα οφείλονται πιθανότερα στη νόσο του Alzheimer, β) δυνατή νόσος του Alzheimer, εδώ η νόσος είναι η κύρια αιτία των συμπτωμάτων της άνοιας, υπάρχει όμως και μια άλλη διαταραχή που ίσως επηρεάζει την πορεία της νόσου του Alzheimer και γ) βέβαιη νόσος του Alzheimer, σην οποία η διάγνωση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μετά από αυτοψία ή βιοψία και εξέταση του εγκεφαλικού ιστού.
Λέξεις κλειδιά: Ανοια, νόσος του Alzheimer, διάγνωση
Χρυσούλα Μελισσά-Χαλικιοπούλου
Η εργασία αυτή αναφέρειαι στις επιπτώσεις της ανεπιθύμητης γονιμότητας σε νεαρά άτομα, αναπτύσσοντας τις διαφορετικές οπτικές γωνίες μέσα από τις οποίες τα δύο φύλα αντιμετωπίζουν την υιοθεσία και την τεχνητή διακοπή της κυήσεως. Παρουσιάζονται επίσης, τα ψυχολογικά προβλήματα που βιώνουν, το κοινωνικό στίγμα, ακόμη και οι προκαταλήψεις των επαγγελματιών ψυχικής υγείας απέναντι τους.
Λέξεις κλειδιά: Ανεπιθύμητη γονιμότητα, διαφορές φύλων, συναισθηματικές αντιδράσεις στην τεχνητή διακοπή κυήσεως και στην υιοθεσία, κοινωνικό στίγμα
Το άρθρο εξετάζει το δικαίωμα στο θάνατο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ατόμου και της επιλογής του θανάτου του, σε αναφορά με το Σύνταγμα και τη γενικότερη ελληνική έννομη τάξη. Στη συνέχεια εξετάζεται το θέμα της ευθανασίας και τα είδη της, σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκαιο, καθώς και το ιατρικό καθήκον διατήρησης της ζωής. Τέλος, η συγγραφέας ασχολείται με τα θέματα της ιατρικής ευθύνης και της "συναινετικής" ανθρωποκτονίας, όπως προβλέπονται από τον Ποινικό Κώδικα.
Λέξεις κλειδιά: Δικαίωμα στο θάνατο, Ιατρικό καθήκον διατήρησης της ζωής, Ευθανασία, Συναινετική ανθρωποκτονία
Βασιλική Κουτσοπούλου-Σοφικίτη , Χριστίνα Μαρβάκη , Γεώργιος Αργυρίου , Μαρίτσα Γουρνή , Νεκτάριος Πιλάτης , Όλγα Καδδά , Δήμητρα Κατσαρέλη
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση του βαθμού ενημέρωσης, σε ότι αφορά τους προ- διαθεσικούς παράγοντες των Στεφανιαίων Νοσημάτων, συγκεκριμένου Αγροτικού πληθυσμού της Πελοπόννησου.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΟΟΔΟΣ: Το υλικό της μελέτης αποτέλεσαν 851 άτομα, τα οποία προέρχονταν από επτά διαφορετικές κοινότητες, Νομού της Πελοπόννησου, και ένα ποσοστό του δείγματος ήταν μαθητές Λυκείου και Γυμνασίου.
Η συλλογή των πληροφοριών έγινε με ερωτηματολόγιο 64 ερωτήσεων κλειστού τύπου και το οποίο αναπτύχθηκε με βάσει την Ελληνική και Ξένη βιβλιογραφία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι το 50.1% του δείγματος γνωρίζει τους προδιαθεσικούς παράγοντες της Στεφανιαίας νόσου, τους αγνοεί όμως το 76.7% των μαθητών με σημαντική διαφορά σε σχέση με τους υπόλοιπους ρ< 0.001. Οι μαθητές δεν γνωρίζουν τον ρόλο της χοληστερίνης σε ποσοστό 60.5% και διαφορά με τις μεγαλύτερες ηλικίες ρ<0.001, τις ευεργετικές επιδράσεις της μεσογειακής δίαιτας τις γνωρίζει το 44.1% ενώ του ελαιολάδου το 85.1%.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Υπάρχει ικανοποιητική γνώση των προδιαθεσικών παραγόντων για τα στεφανιαία νοσήματα,. Διαπιστώνεται όμως έλλειμμα ενημέρωσης στο οχολικό πληθυσμό.
Λέξεις κλειδιά: Στεφανιαία νόσος, μεσογειακή δίαιτα, κάπνισμα, χοληστερίνη