Το Βήμα του Ασκληπιού Τόμ. 3, Αρ. 4 (2004): Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2004

Ο όρος «συμπληρωματική» αναφέρεται σε θεραπείες ή παρεμβάσεις που εφαρμόζονται σε συνδυασμό με την παραδοσιακή ιατρική ενώ «εναλλακτική» είναι η θεραπεία που χρησιμοποιείται μόνη της στη θέση της συμβατικής δυτικής ιατρικής.3 Η αρωματοθεραπεία είναι μια πανάρχαια μέθοδος συμπληρωματικής θεραπείας και περιποίησης του ανθρώπινου σώματος, που αξιοποιεί τις παροχές της φύσης, αφού στηρίζεται στις ευεργετικές ιδιότητες των φυτικών και των αιθέριων ελαίων. Χρησιμοποιείται τις περισσότερες φορές σε συνδυασμό με μασάζ και άλλες θεραπευτικές τεχνικές, ενώ τα αιθέρια έλαια προέρχονται από την κατάλληλη επεξεργασία διαφόρων μερών των φυτών. Έχει μελετηθεί η χρήση της σε: δερματοπάθειες, λοιμώξεις, αρθροπάθειες, ψυχολογικές διαταραχές, στο άσθμα, στον καρκίνο, στο άγχος, στην κατάθλιψη κ.ά. £ίναι σαφές από τα παραπάνω ότι η νοσηλευτική και οι συμπληρωματικές ή εναλλακτικές θεραπείες μοιράζονται μια κοινή οπτική, αυτή της ολιστικής φροντίδας του ασθενή, τον υποστηρικτικό ρόλο του θεραπευτή, τον ενεργητικό ρόλο του ασθενή και την έμφασή του στην προαγωγή της υγείας. Σκοπός αυτής της ανασκόπησης είναι η παροχή βασικών γνώσεων σχετικά με τις τεχνικές και τις χρήσεις της αρωματοθεραπείας και πως αυτή μπορεί να συνδυαστεί με την καθημερινή νοσηλευτική πρακτική.

Λέξεις κλειδιά: Αρωματοθεραπεία, αιθέρια έλαια, συμπληρωματικές θεραπείες, εναλλακτικές θεραπείες

Τα τελευταία χρόνια, έρευνες έχουν αποδείξει την ύπαρξη σημαντικών ενδείξεων επαγγελματικής εξουθένωσης, δηλαδή του συνδρόμου σωματικής και ψυχικής εξάντλησης, στους νοσηλευτές, που έχει αντίκτυπο τόσο στην άσκηση της εργασίας όσο και στην προσωπική και κοινωνική ζωή του νοσηλευτικού προσωπικού και χρειάζεται άμεσα μέτρα υποστήριξης. Οι νοσηλευτές και οι νοσηλευτικές διοικήσεις είναι απαραίτητο να ενημερώνονται συνεχώς για τους στρεσογόνους παράγοντες οι οποίοι είναι συμφυείς με το ρόλο του νοσηλευτή. Η μείωση του επαγγελματικού stress απαιτεί υψηλά επίπεδα αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζόμενων, ενώ ο διοικητικός έλεγχος και η ισχυρή συναδελφικότητα προφυλάσσουν τους νοσηλευτές από τις πρόσθετες απαιτήσεις που δημιουργούν οι ασθενείς. Η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν αποτελεί μόνο υποχρέωση του κράτους ή αντικείμενο διεκδίκησης του νοσηλευτικού προσωπικού, αλλά και ηθικό χρέος του κάθε εργαζόμενου. Απαιτείται η συνειδητή και ενεργός συμμετοχή στα προγράμματα παρέμβασης, η αποτελεσματικότητα των οποίων έχει τεκμηριωθεί στην πράξη σε προηγμένες υγειονομικά χώρες. Η πρόληψη αποτελεί άξονα της παρέμβασης για άρση του φαινομένου, η οποία μπορεί να γίνει σε ατομικό επίπεδο (την προσπάθεια που μπορεί να κάνει ο ίδιος ο νοσηλευτής για να βοηθηθεί όπως η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων, η επανεκτίμηση των προσωπικών στόχων και προσδοκιών κ.ά.) και σε οργανωτικό/διοικητικό επίπεδο (τις στρατηγικές αλλαγής που μπορούν να υιοθετήσουν οι νοσηλευτικές διοικήσεις όπως η συστηματική επο- πτεία, η ανακατανομή και αύξηση του προσωπικού, η αλλαγή στο ρυθμό εργασίας, κ.ά.). Τέτοιες παρεμβάσεις όχι μόνο θα βοηθήσουν και θα στηρίξουν τους νοσηλευτές, αλλά και θα τους προστατεύσουν από το φαινόμενο της επαγγελματικής εξουθένωσης. Μειώνουν τα αισθήματα απογοήτευσης και μη ικανοποίησης και περιορίζουν την ένταση και το stress, βελτιώνοντας έτσι την παρεχόμενη φροντίδα υγείας στον ασθενή, αντικειμενικός σκοπός κάθε επαγγελματία υγείας.

Λέξεις κλειδιά: Burnout syndrome, nurse, individual/administrative interventions nursing administration

Σήμερα διατίθενται έξι αντιμικροΒιακά σκευάσματα τα οποία είναι σχεδιασμένα για το πλύσιμο, το χειρουργικό τρίψιμο ή την αντισηψία των χεριών. Το καθένα από αυτά είναι διαφορετικό και κανένα δεν είναι ιδανικό για όλες τις χρήσεις. Αυτοί οι αντισηπτικοί παράγοντες είναι: οι αλκοόλες, η γλυκονική χλωρεξι- δίνη, η χλωρεξυλενόλη, το ιώδιο και τα ιωδοφόρα, οι ενώσεις του τεταρτογενούς αμμωνίου και το tridosan. Η παρούσα ανασκόπηση αναφέρεται στο αντιμικρο- Βιακό φάσμα, στην ταχύτητα δράσης και στις ανεπιθύμητες επιδράσεις των παραγόντων της υγιεινής των χεριών

Λέξεις κλειδιά: Αντισηπτικοί παράγοντες, πλύσιμο χεριών, υγιεινή χεριών

Η νευροΐνωμάτωση είναι νόσος που εμφανίζει δύο ευδιάκριτους τύπους τη νευροΐνωμάτωση I (νόσος του Von Recklinghausen, NF-I) και τη νευροϊνωμάτω- ση II (αμφοτερόπλευρη ακουστική νευροΐνωμάτωση). Μεταβιβάζονται με αυτοσω- μικό επικρατή χαρακτήρα, ενώ ποσοστό 50% οφείλεται σε νέα γονιδιακή μετάλλαξη. Τα κύρια χαρακτηριστικά της νευροϊνωμάτωσης I είναι τα πολλαπλά νευ- ροΐνώματα, οι καφεγαλακτόχροες κηλίδες (CLS), οι εφηλίδες στις μασχαλιαίες και βουβωνικές χώρες και τα μελαγχρωματικά αμαρτώματα της ίριδας του οφθαλμού. Μπορεί επίσης να συνυπάρχουν και άλλες διαταραχές, όπως οστικές βλάβες, στένωση των νεφρικών αρτηριών, οπτικά γλοιώματα και μαθησιακές διαταραχές. Η κακοήθης εξαλλαγή των όγκων που αναπτύσσονται στη νευροϊνωμά- τωση I είναι η κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας. Η προσβολή του δέρματος είναι συχνή. Οι μελαγχρωματικές κηλίδες και οι πολλαπλοί δερματικοί όγκοι αποτελούν τα πιο εμφανή δερματικά ευρήματα. Η NF-1 απασχολεί τους δερματολόγους λόγω των εκδηλώσεών της στο δέρμα και των δυσκολιών που προκύπτουν για την αντιμετώπισή τους. Σκοπός Στην παρούσα εργασία έγινε αξιολόγηση ενός συστηματικού τρόπου ελέγχου, ο οποίος θα επιτρέπει τη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων για αυτούς τους ασθενείς, έτσι ώστε να υπάρχει ένας έλεγχος αναφοράς με σκοπό τη σύγκριση και λήψη αποφάσεων στο απώτερο μέλλον. Υλικό-Μέθοδος Μελετήθηκαν συνολικά 33 παιδιά και έφηβοι με NF-1, οι οποίοι επισκέφτηκαν το Κέντρο Αναφοράς Γενοδερματοπαθειών του Νοσοκομείου “Saint Louis” στο Παρίσι και τη Β' Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών «Π. & Α. Κυριάκού». Η έρευνα διήρκησε 3 περίπου χρόνια (1996-1999). Η οριστική διάγνωση της NF-1 βασίστηκε στα διαγνωστικά κριτήρια της NF-1. Η κλινική εξέταση και οι υπόλοιπες εργαστηριακές εξετάσεις έγιναν σύμφωνα με τη Σχολή του Riccardi. Αποτελέσματα Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς είχαν θετικό οικογενειακό ιστορικό για NF 1. Η ηλικία των ασθενών ήταν μεταξύ 5-18 ετών. Όλοι οι ασθενείς είχαν CLS στο δέρμα τους. Τα 2/3 από αυτούς είχαν κηλίδες στις μασχαλιαίες και βουβωνικές χώρες και περισσότεροι από τα 2/3 ανέπτυξαν δερματικά ή υποδόρια νευροΐνώματα. Από τον γενόμε- νο κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο βρέθηκαν: (α) κατά τη νευρολογική εξέταση παθολογικά ευρήματα έδειξαν 4 ασθενείς, ενώ το 50% των ασθενών παρουσίαζαν κεφαλαλγία, με φυσιολογική νευρολογική εξέταση. Σε ένα παιδί σημειώθηκε δυσλειτουργία ουροδόχου κύστης, μαθησιακές δυσκολίες, ψυχοκινητική διαταραχή και καθυστέρηση στη βάδιση. Ενα άλλο παιδί με πλεγματοειδές νευρίνωμα οφθαλμικής κόγχης είχε πτώση του άνω βλεφάρου, (β) Η εξέταση του οπτικού πεδίου βρέθηκε παθολογική σε 6 από τους 31 ασθενείς. Οι ασθενείς αυτοί έδειξαν όλοι αμαρτώματα σε MR1 εγκεφάλου, (γ) Υποακουσία έδειξαν τρία παιδιά, ενώ με το σπινθηρογράφημα κοιλίας 4 ασθενείς από 29 είχαν νευρογενείς όγκους. Πάνω από τους μισούς ασθενείς παρουσίασαν παθολογικά ευρήματα στην ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης. Συμπεράσματα Τα παιδιά με νευροΐνωμάτωση τύπου I απαιτούν συχνό κλινικό και παρακλινικό έλεγχο, ακόμη και από την προ- σχολική ηλικία, προκειμένου να ανιχνευτούν έγκαιρα οι επιπλοκές της νόσου, να διαγνωσθούν οι διάφορες νεοπλασίες σε αρχικό στάδιο και να ληφθούν οι κατάλληλες θεραπευτικές αποφάσεις.

Είναι ευρέως παραδεκτό ότι τα περιστατικά ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου II συνεχώς αυξάνονται στις αναπτυγμένες χώρες. Αν και από μελέτες έχει τονιστεί η σημασία της εκπαίδευσης τόσο στα άτομα υψηλού κινδύνου για σακχαρώδη διαβήτη τύπου II, όσο και στους πάσχοντες, εντούτοις ακόμα στη χώρα μας δεν έχει δοθεί η ανάλογη προσοχή στο χώρο της κοινότητας. Σκοπός Η παρούσα έρευνα έγινε με σκοπό να μελετηθεί κατά πόσο η εκπαίδευση του διαβητικού ασθενή μπορεί να συμ- βάλει στη διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου στο αίμα με απώτερο σκοπό την πρόληψη των επιπλοκών της νόσου. Υλικό-Μέθοδος Πενηνταεννέα διαβητικοί ασθενείς από διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας, με τη χρήση ερωτηματολογίου και στατιστική ανάλυση με SPSS και t-test. Αποτελέσματα Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η διδασκαλία συμβάλλει θετικά στο έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, αλλά χρειάζεται να ληφθούν μέτρα στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Συμπεράσματα Η θέσπιση από την πολιτεία ειδικών προγραμμάτων ελέγχου, παρακολούθησης και συνεχούς ενημέρωσης θα συμβάλει στην πρόληψη των επιπλοκών, στη μείωση της κατάθλιψης και την καλύτερη ποιότητα ζωής των ασθενών με διαβήτη τύπου II.

Λέξεις κλειδιά: Σακχαρώδης διαβήτης, επίπεδα οακχάρου, εκπαίδευση