Το Βήμα του Ασκληπιού Τόμ. 8, Αρ. 3 (2009): Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2009

Εισαγωγή: Η συντροφική βία, και κατά βάση αυτή που ασκείται στις έγκυες γυναίκες, αποτελεί στις μέρες μας ένα αναγνωρισμένο κοινωνικό πρόβλημα και πεδίο μελέτης για τους επιστήμονες υγείας. Στην Ελλάδα οι παράγοντες που οδηγούν στη συντροφική βία δεν έχουν τύχει συστηματικής διερεύνησης σε αντίθεση με άλλες χώρες. Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης είναι να προσφέρει κατευθυντήριες γραμμές στους επαγγελματίες υγείας που εργάζονται σε μαιευτικά και γυναικολογικά τμήματα, σχετικά με τους τρόπους ανίχνευσης πιθανής βίας κατά των εγκύων γυναικών και της υποστήριξης αυτών. Μέθοδος: Η μεθοδολογία περιέλαβε βιβλιογραφική αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων MEDLINE και CINAHL (1990-2008). Συμπεράσματα: Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι γυναίκες υψηλού κινδύνου που βιώνουν συντροφική βία να εντοπίζονται από τους επαγγελματίες υγείας στις μαιευτικές και γυναικολογικές κλινικές. Να αναπτύσσονται διάφορα υποστηρικτικά μέτρα για τις νέες μητέρες, και να παρέχονται πληροφορίες σχετικά με την βία και τις επιπτώσεις της στην οικογένεια. Να ενισχύονται οι γυναίκες θύματα συντροφικής βίας ώστε να εκφράζουν τις εμπειρίες τους και να αντιμετωπίζεται η βία σε αρχικό στάδιο. Να ενημερώνονται και να παραπέμπονται σε κοινωνικο-υποστηρικτικές δομές όπου θα μπορούσαν να δεχτούν την κατάλληλη υποστήριξη. Τέλος η διερεύνηση της συντροφικής βίας θα πρέπει να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της εργασίας των μαιευτών/νοσηλευτών με ανάλογο ερωτηματολόγιο ενσωματωμένο στο μαιευτικό-γυναικολογικό ιστορικό. Οι μελέτες δείχνουν ότι πολλά περιστατικά βίας θα μπορούσαν να εξαλειφθούν εάν οι επαγγελματίες υγείας είχαν λάβει ειδική εκπαίδευση και συστηματικά ρωτούσαν τις γυναίκες για εμπειρίες βίαιων επεισοδίων εις βάρος τους.

Λέξεις κλειδιά: ανίχνευση συντροφικής βίας, επαγγελματίες υγείας, μαιευτικά τμήματα

Εισαγωγή: Η σπουδαιότητα εφαρμογής ολοκληρωμένου προγράμματος εμβολιασμού για τους επαγγελματίες υγείας συντελεί σημαντικά στη μείωση της επίπτωσης νοσηρότητας των λοιμωδών νοσημάτων μεταξύ ασθενών και εργαζομένων. Οι συστάσεις ανοσοποίησης της Συμβουλευτικής Επιτροπής σε θέματα εμβολιασμού, (Advisory Committee on Immunization Practices - ACIP) για τους επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την ανάπτυξη και εφαρμογή πρωτοκόλλου εμβολιασμού σε κάθε υπηρεσία υγείας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση των επιπέδων ανοσοποίησης των επαγγελματιών υγείας του Νοσοκομείου Κορίνθου. Μέθοδος: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 213 επαγγελματίες υγείας, (138 Γιατροί και 75 Νοσηλευτές) που εργάζονταν στο Γ.Ν. Κορίνθου. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με τη συμπλήρωση ειδικά διαμορφωμένου ανώνυμου ερωτηματολογίου, το οποίο σχεδιάστηκε για το σκοπό της συγκεκριμένης έρευνας με βάση τα βιβλιογραφικά δεδομένα και τις συστάσεις εμβολιασμών που προτείνει η ACIP και το Κ.Ε.Ε..Π.Ν.Ο. Για την στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS 13. Αποτελέσματα: Το 20,8% των συμμετεχόντων στη μελέτη ήταν εμβολιασμένο και με τα πέντε εμβόλια , ενώ μόλις το 1,7% ανέφερε ότι δεν είχε εμβολιαστεί με κανένα από τα πέντε εμβόλια που συστήνει η ACIP. Το εμβόλιο που παρουσίασε μεγαλύτερη συχνότητα ήταν του Τετάνου, με ποσοστό 60%, της Ηπατίτιδας Β, 55,8% και της Ηπατίτιδας Α 15,7%. Ως προς το φύλο, οι άνδρες αναφέρουν μεγαλύτερη εμβολιαστική συνέπεια από τις γυναίκες επαγγελματίες υγείας, (p <0.01) εμφανίζοντας δε στατιστικά σημαντική διαφορά ο εμβολιασμός για τον Τέτανο (75% vs 48,5%). Οι γιατροί αναφέρουν ότι εμβολιάζονται συχνότερα από τους Νοσηλευτές, ειδικότερα για την ηπατίτιδα Β και για τον τέτανο (p<0,05). Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, από την μελέτη μας, προκύπτει ότι η εμβολιαστική κάλυψη των επαγγελματιών υγείας είναι φτωχή. Η συνεχής εκπαίδευση και η αύξηση του επιπέδου γνώσεων είναι ικανή να συντελέσει στην ενεργοποίησή τους με αποτέλεσμα τον συστηματικό εμβολιασμό που στόχο έχει τη μείωση της πιθανότητας μετάδοσης νοσημάτων από και προς τους νοσηλευόμενους ασθενείς.

Λέξεις κλειδιά: εμβολιασμός επαγγελματιών υγείας, εμβόλια, ανοσοποίηση

Κατά τα τελευταία 50-60 χρόνια, έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση της ανθρώπινης γονιμότητας, η οποία πλήττει περίπου το 10% των ζευγαριών. Παρότι, η υπογονιμότητα συχνά αποδίδεται στον γυναικείο παράγοντα, εντούτοις, ο ανδρικός παράγοντας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος στο 20% των υπογόνιμων ζευγαριών και συνυπεύθυνος στο 40-50% των περιπτώσεων. Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει τα αίτια υπογονιμότητας σε άνδρες αναπαραγωγικής ηλικίας. Υλικό και Μέθοδος: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 106 παντρεμένοι άνδρες, οι οποίοι αναζήτησαν ιατρική βοήθεια σε Κέντρο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Tα στοιχεία συλλέχθηκαν με τη συμπλήρωση ενός ειδικά διαμορφωμένου ερωτηματολογίου για τις ανάγκες της έρευνας, το οποίο εκτός από τα δημογραφικά στοιχεία, περιελάμβανε και ερωτήσεις που αφορούσαν τα αίτια υπογονιμότητας. Αποτελέσματα: Από τους 106 άνδρες του πληθυσμού της μελέτης, το 56,6% ήταν ηλικίας 30-39 χρόνων, το 27,4% 40-49 χρόνων, το 9,4% 50 χρόνων και άνω και το 6, 6% 20-29 χρόνων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, η ολιγοσπερμία ήταν η πρώτη αιτία υπογονιμότητας με ποσοστό 19,8%, δεύτερη ήταν η ασθενοσπερμία με 17,0%. Η υπογονιμότητα «αγνώστου αιτιολογίας» ήταν υπεύθυνη για το 10,4%, των περιπτώσεων, έπειτα ακολουθούσαν η κιρσοκήλη με 4,7% και η αζωοσπερμία με 3,8%. Συμπεράσματα: Τα κύρια αίτια της ανδρικής υπογονιμότητας είναι η ολιγοσπερμία, η ασθενοσπερμία, η υπογονιμότητα «αγνώστου αιτιολογίας», η κιρσοκήλη και η αζωοσπερμία. Eίναι σημαντικό να υιοθετηθεί μια στρατηγική ενημέρωσης του ανδρικού πληθυσμού, η οποία θα διευρύνει τη γνώση ως προς τις αιτίες της ανδρικής αναπαραγωγικής ανικανότητας και θα συμβάλει σημαντικά στη θετικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος.

Λέξεις κλειδιά: υπογονιμότητα, άνδρες αναπαραγωγικής ηλικίας, αίτια υπογονιμότητας, ποιότητα σπέρματος

Οι παράγοντες που προσδιορίζουν τις συνθήκες εργασίας είναι η ποιοτική κατάσταση των κτιρίων, ο εξοπλισμός και η υλικοτεχνική υποδομή των χώρων εργασίας Σκοπός: O σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αποτύπωση των συνθηκών εργασίας του Νοσηλευτικού Προσωπικού ως προς την στελέχωση των υπηρεσιών, την κτιριακή και την υλικοτεχνική υποδομή καθώς και η διερεύνηση του τρόπου επίδρασης των συνθηκών εργασίας στο ίδιο το Νοσηλευτικό Προσωπικό. Υλικό και μέθοδος: Το δείγμα του πληθυσμού αποτέλεσαν 342 Νοσηλευτές και βοηθοί νοσηλευτών. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με ειδικό ερωτηματολόγιο που καταρτίστηκε από τους ερευνητές με βάση την βιβλιογραφία. Αποτελέσματα. Ποσοστό 56,4% του πληθυσμού (n=193) χαρακτηρίζει την ποιοτική κατάσταση των κτιρίων από πολύ κακή έως κακή, ενώ το 78,7% θεωρεί ότι ο χώρος εργασίας τους δεν διαθέτει τα μέσα και τα υλικά. Το 92,1%, (n=315) εκτιμά ότι δεν υπάρχει ικανός αριθμός νοσηλευτών προκειμένου να καλυφθούν οι νοσηλευτικές ανάγκες των ασθενών και ότι τα νοσηλευτικά τμήματα υποχρεώνονται να λειτουργήσουν χωρίς το απαραίτητο δυναμικό, πόρους και υλικά (92,7%, n=317). Το Νοσηλευτικό Προσωπικό υπό τις παρούσες συνθήκες υποχρεώνεται να κάνει επιλογές αντίθετες με την επαγγελματική του κρίση (60,2%, n= 206) και σε προσωπικό επίπεδο ξεπερνά καθημερινά τις ανθρώπινες αντοχές του (94,4%, n= 323), δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις κοινωνικές του υποχρεώσεις λόγω των ωραρίων εργασίας (85,4%, n= 292), καθώς επίσης λόγω της κόπωσης από την εργασία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οικογενειακές του υποχρεώσεις (88,9%, n= 304), ενώ τα προβλήματα της εργασίας συχνά τους απασχολούν ακόμη και στο σπίτι τους (73,1%, n= 250). Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν τις πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας του νοσηλευτικού προσωπικού στην Ελλάδα, και σε αυτό συντελεί η ύπαρξη κτιρίων κακής ποιότητας και ελλιπώς εξοπλισμένων.

Λέξεις κλειδιά: Συνθήκες εργασίας, κτιριακή υποδομή, αναλογία νοσηλευτή προς ασθενείς, ποιότητα

Οι άνθρωποι με χρόνιες ασθένειες αντιμετωπίζουν μόνιμες αλλαγές στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Αυτό, συνοδευόμενο από την διαταραχή των βιολογικών τους λειτουργιών έχει σαν αποτέλεσμα, οι ασθενείς αυτοί να εκδηλώνουν ποικίλες παθολογικές συμπεριφορές και να διαταράσσεται η προσωπικότητά τους. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η διερεύνηση της ψυχικής συμπεριφοράς ασθενών με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια που υποβάλλονται σε περιοδική εξωνεφρική αιμοκάθαρση (ΧΠΑ). ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Η μελέτη βασίστηκε στη συμπλήρωση ενός ερωτηματολογίου που έχει χρησιμοποιηθεί σε ξένους και έλληνες ασθενείς, πάσχοντες από χρόνια νοσήματα, με μέγιστη αξιοπιστία, ώστε να προσδιορισθούν οι πλευρές της ζωής τους που είχαν επηρεαστεί αρνητικά από την ασθένειά τους. Πρέπει να σημειωθεί ότι το ερωτηματολόγιο προσωπικότητας του Eysenck, έχει ιδιαίτερα αξιολογηθεί στον Ελληνικό πληθυσμό, για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Το ερωτηματολόγιο περιείχε 84 ερωτήσεις σε τέσσερις διαταραχές (ψυχωτισμός, νευρωτισμός, έξω/εσωστρέφεια και έλεγχος πρόθεσης δήλωσης ανακριβειών), αποδείχθηκε χρήσιμο για την αξιολόγηση της επίδρασης διαφόρων παρεμβάσεων πάνω στην ποιότητα της ζωής των αιμοκαθαιρόμενων ασθενών και αξιόπιστο όταν συγκρίθηκε με το Sickness Impact Profile και με μια δοκιμασία για την άσκηση υπό συνθήκες υπερέντασης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Διαπιστώθηκε ότι και οι τρεις κλίμακες ελέγχου διαταραχών προσωπικότητας έχουν συστηματικά επηρεασθεί, συγκριτικά με ομάδα 138 υγιών ατόμων της ομάδας ελέγχου, αντιστοιχισμένων ως προς την ηλικία και το φύλο. Ειδικότερα διαπιστώθηκε ότι οι άνδρες υπό ΧΠΑ βρέθηκαν σε χαμηλότερη περιοχή της κλίμακας μέτρησης νευρωτισμού ενώ οι γυναίκες ασθενείς εμφάνισαν χαμηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα μέτρησης ψυχωτισμού. Η δοκιμασία του Τ-test δείχνει ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά των διαταραχών μεταξύ των δύο φύλων σε σχέση με τη φύση του επαγγέλματός τους. Δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ του μορφωτικού επιπέδου και στις διακυμάνσεις της βαθμολόγησης για την διαταραχή του ψυχωτισμού, νευρωτισμού και εσωστρέφειας. Από την ανάλυση μεταβλητότητας της διαταραχής προσωπικότητας των ασθενών με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια υπό ΧΠΑ δεν αναγνωρίστηκε στατιστικά σημαντική επίδραση του Νοσηλευτικού Ιδρύματος και οι ασθενείς που καταφεύγουν σε αυτά έχουν την ίδια βαθμολογία στους δείκτες ψυχωτισμού και νευρωτισμού. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Από την μελέτη αυτή προέκυψε ότι οι πάσχοντες από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια που κατέληξαν σε ΧΠΑ εμφάνισαν τάση να αναπτύσσουν νευρωτισμό, αλεξιθυμία και άλλα ψυχολογικά προβλήματα με αποτέλεσμα διαταραχή της προσωπικότητάς τους.

Λέξεις κλειδιά: Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, Χρόνια περιοδική αιμοκάθαρση, Διαταραχές προσωπικότητας από χρόνια αιμοκάθαρση

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη των αγχωδών και καταθλιπτικών διαταραχών και η σχέση τους με την διαχείριση της καθημερινότητας σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ. Υλικό και Μέθοδος: 310 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ συμμετείχαν στη μελέτη κατά τη διάρκεια προγραμματισμένου γλυκαιμικού ελέγχου σε Διαβητολογικά κέντρα της Αττικής. Η συλλογή των στοιχείων έγινε με την συμπλήρωση φόρμας που περιελάμβανε το ερωτηματολόγιο Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS). Αποτελέσματα: Το δείγμα αποτελούσαν 174(56%) γυναίκες και 136(44%) άνδρες με μέση ηλικία 61,7 έτη. Οι συμμετέχοντες που θεωρούσαν ¨πολύ δύσκολη¨ έως ¨ακατόρθωτη¨ τη διευθέτηση της καθημερινότητας παρουσίασαν δύο έως πέντε φορές υψηλότερο σκορ άγχους και 1,5 έως 5 φορές υψηλότερο σκορ κατάθλιψης, σε σχέση με τα άτομα που θεωρούσαν εύκολη την διαχείριση των προβλημάτων (p<0.001). Tο συνολικό ποσοστό των ατόμων με σκέψεις ή απόπειρες αυτοκτονίας άγγιζε το 13%, ενώ το 23% του δείγματος δήλωνε ότι δεν ήταν ευτυχισμένοι. Η διευθέτηση των καθημερινών προβλημάτων φάνηκε ότι είναι ¨δύσκολη¨ τόσο για τους άνδρες (14%) όσο και για τις γυναίκες (37,9%). Συμπεράσματα: Το άγχος και η κατάθλιψη συνδέονται ισχυρά με την μη ικανοποιητική διαχείριση των προβλημάτων της καθημερινότητας, την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και την ανηδονία.

Λέξεις κλειδιά: Διαταραχές διάθεσης, άγχος, κατάθλιψη, διαχείριση καθημερινότητας, Σακχαρώδης διαβήτης