Το Βήμα του Ασκληπιού Τόμ. 22, Συμπληρ. 1A (2023): Ιανουάριος - Μάρτιος 2023

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Η πανδημία του  COVID-19 έχει μολύνει πλήθος ανθρώπων σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο αυξάνοντας του δείκτες της νοσηρότητας και θνησιμότητας με ραγδαίο ρυθμό διαταράσσοντας σημαντικά το παγκόσμιο γίγνεσθαι και έχοντας αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα ζωής του παγκόσμιου πληθυσμού. Τέλος γίνονται αναφορές για επιμονή των συμπτωμάτων ύστερα από την ανάρρωση από την οξεία λοίμωξη διαμορφώνοντας ένα νέο σύνδρομο γνωστό ως Long Covid.

Σκοπός: Η παρουσίαση του συνδρόμου Long Covid καθώς και των χαρακτηριστικών του που το κάνουν να αποτελεί μια νέα πρόκληση για τον υγειονομικό χώρο.

Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση μελετών και ανασκοπικών άρθρων που έχουν δημοσιευθεί από το 2019 έως και 2022 στην αγγλική γλώσσα, στις βάσεις δεδομένων PubΜed και Google Scholar με τις εξής λέξεις-κλειδιά: «Long Covid», «Post-Acute COVID 19», «Acute COVID-19», «Long term symptoms».

Αποτελέσματα: Το σύνδρομο Long Covid περιλαμβάνει τα συμπτώματα αλλά και τις επιπλοκές που δύναται να είναι μακροχρόνιες ή όψιμες που εμμένουν ή εμφανίζονται 4 εβδομάδες μετά τη λοίμωξη με SARS-COV-2. Οι ασθενείς εμφανίζουν πλήθος συμπτωμάτων με κυρίαρχα την κόπωση, την δύσπνοια, τον βήχα, το άλγος στο στήθος, το αίσθημα παλμών, τον πονοκέφαλο, την αδυναμία καθώς και την αρθραλγία και μυαλγία. Κρίνεται έγκαιρη η αντιμετώπιση των ασθενών με όλες τις στρατηγικές της θεραπευτικής φαρέτρας που η οποία συνεχώς εξελίσσεται.

Συμπεράσματα: Τεράστιο είναι το βάρος σχετικά με το Long Covid που καλείται να αντιμετωπίσει ο υγειονομικός χάρτης σε παγκόσμιο επίπεδο διότι οι επιπτώσεις του είναι αρνητικές και για τον ασθενή αλλά και για την κοινωνία. Απαιτείται περεταίρω έρευνα του φάσματος που καλείται Long Covid προκειμένου να βρεθούν κατάλληλες και ορθές στρατηγικές αντιμετώπισης διότι το σύνδρομο αυτό αναμένεται να γίνει παγκόσμια προτεραιότητα της δημόσιας υγείας. Τέλος έμφαση πρέπει να δοθεί στην αποκατάσταση των ασθενών.

Λέξεις κλειδιά: Long Covid, Post-Acute COVID 19, Acute COVID-19, Long term symptoms

Εισαγωγή: Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα υγείας (Π.Φ.Υ.) αποτελεί βασικό συστατικό, όχι μόνο του συστήματος υγείας μιας χώρας, αλλά και του γενικότερου κοινωνικο-οικονομικού οικοδομήματος, σύμφωνα με τη διακήρυξη της Άλμα-Άτα το 1978.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας στη Ψυχική Υγεία, στην Ελλάδα.

Μεθοδολογία: Διενεργήθηκε ανασκόπηση μελετών και άρθρων στις βάσεις δεδομένων PubΜed και Google Scholar, καθώς και σύνθεση αυτών. Κριτήριο αποκλεισμού αποτέλεσε το είδος του άρθρου (γράμμα στον εκδότη και άρθρο σύνταξης).

Αποτελέσματα: Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα στη Ψυχική Υγεία στη χώρα μας: υπολείπεται των αναγκών του πληθυσμού, έχει ελλείψεις σε προσωπικό, κυρίως σε εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό ψυχικής υγείας ή άλλης ειδικότητας, έχει ανεπάρκεια υποδομών, κυρίως στην περιφέρεια, υποχρηματοδότηση, απουσία μηχανισμού αξιολόγησης και ασάφεια του πλαισίου συνεργασίας μεταξύ των υπηρεσιών.

Συμπεράσματα: Κατέστη ξεκάθαρο, η αναγκαιότητα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας στη Ψυχική Υγεία στην Ελλάδα, σχετικά με τη διαχείριση των ψυχικών διαταραχών, τον εντοπισμό νέων και την ολιστική αντιμετώπιση των οργανικών προβλημάτων, η οποία χρήζει περαιτέρω ανάπτυξης με την προώθηση των κατάλληλων προγραμμάτων.

Λέξεις κλειδιά: Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ψυχική υγεία, ασθενείς

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Οι ασθενείς που αντιμετωπίζονται στις μονάδες εντατικής θεραπείας, μπορούν να εμφανίσουν μακροπρόθεσμες βλάβες τόσο σωματικές όσο και γνωσιακές και ψυχιατρικές. Η κατάσταση η οποία μπορεί να παρουσιαστεί μετά την είσοδο του ασθενούς στην ΜΕΘ, αλλά και να συνεχιστεί μετά την έξοδο του και μπορεί να περιλαμβάνει κάθε σωματική, γνωσιακή ή/και ψυχολογική βλάβη ορίζεται ως Σύνδρομο Μετά τη ΜΕΘ (Post Intensive Care Syndrome – PICS).

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης ήταν η διερεύνηση των θεωρητικών και των κλινικών πτυχών του Συνδρόμου μετά τη ΜΕΘ (PICS) στη σύγχρονη βιβλιογραφία.

Μεθοδολογία: Διεξήχθη μελέτη της σύγχρονης βιβλιογραφίας, η οποία περιελάμβανε άρθρα και δημοσιευμένες ερευνητικές μελέτες που δημοσιεύτηκαν την τελευταία διετία (2020-2022) στην Αγγλική γλώσσα, σε διεθνείς επιστημονικές βάσεις δεδομένων (PubMed, ScienceDirect, Medscape, WHO, NHS).

Αποτελέσματα: Οι επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν κατά το σύνδρομο μετά τη ΜΕΘ μπορούν να ταξινομηθούν σε σωματικές, ψυχιατρικές/ψυχολογικές και γνωσιακές, ενώ μπορεί συχνά να υπάρχει και αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των επιπλοκών μεταξύ αυτών των κατηγοριών. Σημαντική επιπλοκή στα πλαίσια του PICS αποτελεί το παραλήρημα (ντελίριο) που παρατηρείται σε σημαντικά ποσοστά των νοσηλευόμενων στη ΜΕΘ. Το PICS πέρα από τον ίδιο τον ασθενή επηρεάζει και τα κοντινά του πρόσωπα, κατάσταση που ονομάζεται family – PICS (fPICS). Η αντιμετώπιση του PICS είναι πολυπαραγοντική και μπορεί να απλοποιηθεί με τη χρήση του ABDCEF – bundle.

Συμπεράσματα: To PICS αποτελεί μια κλινική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και τη λειτουργικότητα των ασθενών και των οικογενειών τους. Από την στιγμή που αναγνωρίζεται το PICS, η αποκατάσταση, η διαχείριση και το follow – up του ασθενούς θα πρέπει να διενεργούνται  από εξειδικευμένη διεπιστημονική ομάδα.  Επιπλέον μελέτες απαιτούνται σχετικά με τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς, τους γενετικούς παράγοντες και το screening.

Λέξεις κλειδιά: Σύνδρομο Μετά τη ΜΕΘ, μονάδα εντατικής θεραπείας, παραλήρημα, παρακολούθηση ασθενών μετά τη ΜΕΘ, οικογένεια -σύνδρομο μετά την ΜΕΘ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Οι επιδημίες των μολυσματικών νοσημάτων, των τελευταίων ετών, είχαν σημαντική επίδραση στο γενικό πληθυσμό των διαφόρων κρατών, όσον αφορά τη σωματική υγεία, καθώς και τη ψυχική ευημερία των ατόμων. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανασκόπηση και η σύνθεση της διεθνούς υπάρχουσας βιβλιογραφίας, στην οποία καταγράφονται οι ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας Sars-CoV-2 στο γενικό πληθυσμό.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση των μελετών που δημοσιεύθηκαν από τον Ιανουάριο του 2020 έως και τον Αύγουστο του 2021 στην αγγλική γλώσσα, στις βάσεις δεδομένων PubΜed, Google Scholar και ResearchGate. Κριτήρια αποκλεισμού αποτέλεσαν οι μελέτες σε γλώσσα εκτός της αγγλικής και το είδος του άρθρου (γράμμα στον εκδότη και άρθρο σύνταξης).

Αποτελέσματα: Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας Sars-CoV-2 στο γενικό πληθυσμό που αναδείχτηκαν είναι: άγχος και φόβος για πιθανή μόλυνση από τον ιό, διαταραχές του ύπνου, καταθλιπτικά συμπτώματα, μετατραυματικό στρες (PTSD) και αίσθημα μοναξιάς, τα οποία συσχετίστηκαν στατιστικά σημαντικά με το φύλο, την ηλικία, το εισόδημα, την εργασιακή κατάσταση, την οικογενειακή κατάσταση, την έκθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ενημέρωση σχετικά με τον ιό, τα χρόνια οργανικά και ψυχικά νοσήματα και την κατάχρηση αλκοόλ.

Συμπεράσματα: Από την ενδελεχή ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, συλλέχθηκαν χρήσιμα δεδομένα που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στο σχεδιασμό στρατηγικών και παρεμβάσεων στη δημόσια υγεία, στην κατάλληλη εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας, στην πρόληψη και στην αποτελεσματική διαχείριση επειγουσών καταστάσεων, παρόμοιων με την πανδημία.

Λέξεις κλειδιά: Ψυχολογικές επιδράσεις, μολυσματική νόσος, πανδημία

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) έχει προσδιορίσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) ως βασική προτεραιότητα για όλα τα κράτη μέλη του. Η ασφαλής και προσβάσιμη ΠΦΥ αποτελεί ένα βασικό στόχο διεθνούς πολιτικής. Η Διακήρυξη της Αστάνα το 2018 ήρθε να επικαιροποιήσει τους στόχους της ΠΦΥ και να επιβεβαιώσει την ανάγκης στήριξης και επένδυσης σε αυτή για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων στον τομέα της υγείας. Οι προκλήσεις αυτές είναι η χαρτογράφηση των παρεχόμενων υπηρεσιών ΠΦΥ στην Ελλάδα, το ποσοστό ανταπόκρισης των Μονάδων ΠΦΥ στην αντιμετώπιση των αυξημένων αναγκών που υπήρξαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας καθώς και όλων των αδυναμιών, που ανέκυψαν κατά την υγειονομική κρίση του COVID-19. Μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις σήμερα είναι η ανάδειξη των μακροχρόνιων προβλημάτων που στιγματίζουν την ΠΦΥ στην Ελλάδα, καθώς και των πιθανών λύσεων και των προοπτικών που υπάρχουν για τη βελτίωσή της.

Η πανδημία ανέδειξε τις μακροχρόνιες ανεπάρκειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας και ιδιαίτερα της ΠΦΥ, όπως η κατακερματισμένη πρωτοβάθμια περίθαλψη και η επακόλουθη υποχρηματοδότησή της. Υπάρχουν σημαντικά οργανωτικά κενά, υποστελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων και των μονάδων υγειονομικής περίθαλψης και περιορισμένος αριθμός προσωπικού που απασχολείται στην ΠΦΥ σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον, η έλλειψη μονάδων ΠΦΥ κατά τη διάρκεια της πανδημίας οδήγησε σε έξαρση ασθενειών και επιδείνωση της υγείας των ατόμων που ζουν με χρόνιες παθήσεις, λόγω του ότι το προσωπικό της ΠΦΥ εργαζόταν κυρίως στα εμβολιαστικά κέντρα, αφήνοντας έτσι ακάλυπτες όλες τις άλλες ανάγκες της ΠΦΥ των πολιτών. 

Η ανάγκη ενίσχυσης των δομών ΠΦΥ είναι υψίστης σημασίας για την αντιμετώπιση των σημερινών προκλήσεων. Η ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου ΠΦΥ και η συγκρότηση περισσότερων διεπιστημονικών ομάδων επαγγελματιών υγείας για την παροχή αποτελεσματικότερων υπηρεσιών υγείας αποτελεί άμεση προτεραιότητα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αναλόγως από την πολιτεία.

Λέξεις κλειδιά: Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, πανδημία, σύγχρονες προκλήσεις, Εθνικό Σύστημα Υγείας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί και εφαρμοστεί πρωτόκολλα μετεγχειρητικής (ΜΤΧ) φροντίδας ERAS (Enhanced Recovery After Surgery) που στοχεύουν στην ασφαλή και ταχεία ανάρρωση των γυναικών με γυναικολογικό καρκίνο μετά από μία χειρουργική επέμβαση, καθώς και στην ελάττωση του χρόνου παραμονής τους στο νοσοκομείο.

Σκοπός: Η σύγκριση της αποτελεσματικότητας του πρωτοκόλλου ERAS και του συμβατικού τρόπου ανάρρωσης, στην μετεγχειρητική πορεία ασθενών που υποβάλλονται σε μείζονες ογκολογικές γυναικολογικές επεμβάσεις  λόγω καρκίνου των έσω γεννητικών οργάνων.

Υλικό-Μέθοδος: Πρόκειται για προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη 100 γυναικών με καρκίνο των έσω γεννητικών οργάνων που υποβάλλονται σε μείζονα γυναικολογική ογκολογική επέμβαση (ΜΓΟΕ), σε ένα τριτοβάθμιο Ογκολογικό κέντρο της Αθήνας.  Οι ασθενείς διαχωρίζονται τυχαιοποιημένα σε δύο ισάριθμες ομάδες: στην Α που ακολουθούν το πρωτόκολλο ERAS και στη Β που ακολουθούν τη συμβατική ΜΤΧ φροντίδα. Οι παράμετροι προς σύγκριση περιλαμβάνουν το χρόνο νοσηλείας, τον χρόνο έναρξης της σίτισης και κινητοποίησης καθώς και την αξιολόγηση του ΜΤΧ πόνου όπως αυτός αναφέρεται από τους ασθενείς σε αριθμητικές αναλογικές κλίμακες (NPS).

Αποτελέσματα: Από τα αποτελέσματα της πιλοτικής μελέτης όπου το δείγμα αποτέλεσαν 61 ασθενείς (35 στην ομάδα Α και 26 στην ομάδα Β) με μέση ηλικία 52,9 έτη (SD=11,7) φάνηκε πως η παραμονή στο νοσοκομείο ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στην ομάδα Β σε σύγκριση με την ομάδα Α (5,1±2,4 ημέρες έναντι 3,1±1,3 ημέρες, p=0,001). Τα επίπεδα πόνου σύμφωνα με το NPS ήταν υψηλότερα στην ομάδα B σε όλα τα χρονικά σημεία, εκτός από την αρχική τιμή. Υπάρχουν μελέτες που αναδεικνύουν τη συμβολή των προγραμμάτων ERAS στη μείωση των ημέρων νοσηλείας, στην αποτελεσματική διαχείριση του MTX πόνου, καθώς και στην έγκαιρη σίτιση και κινητοποίηση των ασθενών που υποβάλλονται σε ΜΓΟΕ.

Συμπεράσματα: Τα πρωτόκολλα ERAS προάγουν την έγκαιρη σίτιση και κινητοποίηση, προσφέρουν αποτελεσματικότερη ΜΤΧ αναλγησία, βελτιώνουν τη βιωματική ΜΤΧ εμπειρία των ασθενών, συνεπώς αυξάνουν την ικανοποίησή τους, μειώνουν τις ημέρες και κατά επέκταση το κόστος νοσηλείας. Μελλοντικές μελέτες, καλά σχεδιασμένες δύναται να αυξήσουν τη βεβαιότητα αυτών των ευρημάτων.

Λέξεις κλειδιά: ERAS protocols, ταχεία μετεγχειρητική ανάρρωση, υστερεκτομή, μείζονες γυναικολογικές επεμβάσεις

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Ένας μεγάλος αριθμός μελετών έχει καταδείξει πως η μάχη με τον κορωνοϊό έχει επιβαρύνει ψυχολογικά ένα σημαντικό ποσοστό του υγειονομικού προσωπικού.

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη διερεύνηση του άγχους και του φόβου για τον κορωνοϊό στο υγειονομικό προσωπικό σε δημόσιο νοσοκομείο καθώς επίσης και να εξετασθεί κατά πόσο το άγχος και ο φόβος για τον κορωνοϊό τελικά επηρεάζουν την ψυχική του υγεία και ευημερία

Υλικό και μέθοδος: Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία συγχρονική μελέτη όπου υιοθετήθηκε η προσέγγιση της ποσοτικής μεθοδολογίας. με χρήση κατάλληλων σταθμισμένων εργαλείων. Διεξήχθη το χρονικό διάστημα 8-17 Οκτωβρίου 2021. Στην παρούσα μελέτη, ο πληθυσμός-πηγή είναι το σύνολο του υγειονομικού προσωπικού (ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό) που εργάζεται στο Γενικό Νοσοκομείο του νομού Άρτας. Για την επιλογή του δείγματος χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της δειγματοληψίας ευκολίας και επιλέχτηκαν 100 υγειονομικοί που ανήκουν στην ιατρική, νοσηλευτική και διοικητική υπηρεσία του Νοσοκομείου Άρτας όπου αποτέλεσαν και το δείγμα της έρευνας. Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε γραπτό ερωτηματολόγιο όπου αξιοποιήθηκαν τα εργαλεία CAS, (κλίμακα άγχους για τον κορωνοϊό), OCS (κλίμακα επίμονης σκέψης για τον κορωνοϊό) και CRBS (κλίμακα αναζήτησης καθησυχαστικών συμπεριφορών για τον κορωνοϊό. Η στατιστική ανάλυση έγινε με τη χρήση του λογισμικό SPSS v23.0

Αποτελέσματα. Το 7% του δείγματος βίωσε δυσλειτουργικό άγχος που σχετίζεται με τον κορωνοϊό, το 11,11% επίμονη και διαταραγμένη σκέψη και το 9,47% ανέπτυξε δραστηριότητες αναζήτησης καθησυχασμού για τον κορωνοϊό. Παράλληλα από το σύνολο του δείγματος το 16% είχε υψηλά επίπεδα σε τουλάχιστον μία από τις τρεις κλίμακες ενώ το 2% είχε υψηλές τιμές και στις τρεις κλίμακες. Οι γυναίκες και τα άτομα που ζουν με χρόνια πάσχοντες έχουν υψηλότερο άγχος για το κορωνοϊό. Το τεστ συσχέτισης Spearman έδειξε σημαντική θετική συσχέτιση και των τριών ψυχολογικών νοσηροτήτων.

Συμπεράσματα: Τα ευρήματα της μελέτης υποδεικνύουν χαμηλό επιπολασμό προβλημάτων ψυχικής υγείας στο υγειονομικό προσωπικό του Νοσοκομείου Άρτας κατά τη διάρκεια της επιδημίας COVID-19 με θετική συσχέτιση μεταξύ τους.

Λέξεις κλειδιά: πανδημία, covid-19, άγχος, φόβος, υγειονομικό προσωπικό, ψυχική υγεία

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Στα τέλη του 2019 στην πόλη Γιουχάν της Κίνας, εμφανίστηκε για πρώτη φορά ένας ιός της οικογένειας των κοροναϊών, που προσβάλλει κυρίως το αναπνευστικό σύστημα, ο οποίος ονομάστηκε SARS-COV-2 και προκαλεί τη νόσο COVID-19. Παρόλο που στους περισσότερους ασθενείς εμφανίζεται με ήπια συμπτωματολογία, εντούτοις, ένα σημαντικό ποσοστό (15-30%)  θα αναπτύξει σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια (ARDS) με αυξημένες πιθανότητες διασωλήνωσης και μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής. Σε ειδικές περιπτώσεις βαρύτατης νόσησης, όπου η οξυγόνωση του ασθενή δε βελτιώνεται με τη χρήση του αναπνευστήρα, μπορεί να εφαρμοστεί η εξωσωματική οξυγόνωση με μεμβράνη, το ECMO, τεχνική που έχει εφαρμοστεί και σε προηγούμενες πανδημίες που επηρέασαν το αναπνευστικό σύστημα.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση των ενδείξεων εισαγωγής, βάσει της διεθνούς βιβλιογραφίας, του εξωτερικού οξυγονωτή μεμβράνης σε ασθενείς με βαρύτατη αναπνευστική ανεπάρκεια εξαιτίας της νόσου covid-19.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση άρθρων στις διεθνείς βάσεις αποδελτίωσης επιστημονικών μελετών PubMed, PubMed Central, Medline, Cochrane Library και Google Scholar. Αυτή η ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας, μεταναλύσεις και διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες.

Αποτελέσματα: Συμπεριλήφθηκαν έξι (6) άρθρα όπου παρατηρήθηκε συμφωνία απόψεων σχετικά με τα βασικά χαρακτηριστικά των ασθενών, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν σαν κριτήρια επιλογής. Στα πρωταρχικά κριτήρια αναφέρεται η ηλικία, όπου ο ασθενής πρέπει να είναι κάτω από 65 ετών και ο δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ) να είναι κάτω από 40. Επιπλέον πολύ σημαντικό κρίνεται να μην υπάρχει κάποια σοβαρή υποκείμενη παθολογία όπως το σύνδρομο πολυοργανικής ανεπάρκειας. Επίσης η μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, δεν πρέπει να ξεπερνάει τις επτά (7) ημέρες μέχρι την τοποθέτηση του ECMO ενώ θα πρέπει να έχουν εξαντληθεί όλα τα υπόλοιπα θεραπευτικά μέσα όπως η πρηνής θέση, οι νευρομυϊκοί αποκλειστές και η κατάλληλη θετική τελοεισπνευστική πίεση των αεραγωγών (Positive end-expiratory pressure - PEEP).

Συμπεράσματα: Η εφαρμογή του ECMO, χρησιμοποιείται ευρέως σαν θεραπευτική αντιμετώπιση για τους ασθενείς με COVID 19 με βαριά μορφή νόσησης. Ωστόσο, για να έχουμε το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα με παράλληλη μείωση των νοσοκομειακών δαπανών, απαιτείται η τήρηση η τήρηση των κατευθυντήριων οδηγιών ως προς την επιλογή των ασθενών που θα επωφεληθούν ουσιαστικά.

Λέξεις κλειδιά: ECMO, ECMO criteria, ECMO guidelines, ARDS, Covid-19 treatment, ICU

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Οι Υπηρεσίες μετανοσοκομειακής παρακολούθησης ενήλικων ασθενών ΜΕΘ, γνωστές ως ICU Follow up Clinics, λειτουργούν υποστηρικτικά και θεραπευτικά, με σκοπό να καλύψουν νέες ανάγκες που προκύπτουν στη νέα καθημερινότητα του ασθενή μετά από τη παροχή εντατικής φροντίδας στο νοσοκομείο.

Σκοπός: Σκοπός της συστηματικής ανασκόπησης ήταν η διερεύνηση του τρόπου λειτουργίας και της αποτελεσματικότητας των Υπηρεσιών υποστήριξης και παρακολούθησης ενήλικων ασθενών ΜΕΘ, μετά την έξοδο από το Νοσοκομείο. 

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία καθώς και στις ηλεκτρονικές βάσεις Pubmed, Cochrane, Embase, Google Scholar.  Τέθηκαν κριτήρια ένταξης και αποκλεισμού των μελετών και δημιουργήθηκε διάγραμμα ροής με τις προς ανάλυση μελέτες.

Αποτελέσματα: Κατά την αναζήτηση ερευνών, προέκυψαν 30 άρθρα που αφορούσαν στο υπό μελέτη θέμα εκ των οποίων, κατόπιν περαιτέρω αξιολόγησης, χρησιμοποιήθηκαν τα 7. Οι περισσότερες μελέτες αναφέρουν τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι Υπηρεσίες υποστήριξης και παρακολούθησης ενήλικων ασθενών ΜΕΘ, μετά την έξοδο από το Νοσοκομείο. Συγκεκριμένα, μέσα από τις υπηρεσίες αυτές μειώνεται το ποσοστό θνητότητας και ο κίνδυνος υποτροπών, περιορίζεται ο κίνδυνος επανεισαγωγών και βελτιώνεται η ψυχική υγεία των ασθενών.

Συμπεράσματα: Ο κύριος σκοπός των Υπηρεσιών υποστήριξης και παρακολούθησης ενήλικων ασθενών ΜΕΘ είναι η παρακολούθηση της πορείας των ασθενών μετά το νοσοκομείο, η συμβουλευτική καθώς και η εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων ώστε να αντιμετωπιστούν η πρωτοπαθής παθολογική αιτία αλλά και προβλήματα που προέκυψαν από τη νοσηλεία στη ΜΕΘ. Παράλληλα, μπορούν να λειτουργήσουν ως δείκτες για να διαπιστωθούν οι ανάγκες που προκύπτουν μετά από μια νοσηλεία στη ΜΕΘ, με τελικό στόχο την περαιτέρω βελτίωση της παρεχόμενης φροντίδας και την τελική έκβαση των ασθενών.

Λέξεις κλειδιά: Βαρέως πάσχων ασθενής, ΜΕΘ, επιπλοκές, υπηρεσίες παρακολούθησης μετά από νοσηλεία ΜΕΘ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Η αναγκαιότητα ανάπτυξης της ηγεσίας στις υπηρεσίες υγείας έχει αναγνωριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, υποστηρίζοντας την ανάγκη ενίσχυσης της ηγεσίας σε όλα τα επίπεδα. Ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη προγραμμάτων για την ενίσχυση των ηγετικών χαρακτηριστικών και την βελτίωση της ηγετικής συμπεριφοράς αποτέλεσαν μια παγκόσμια πρωτοβουλία που μπορεί να δημιουργήσει επιτυχημένους ηγέτες σε όλους τους κλάδους των επαγγελματιών υγείας.

Σκοπός: Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται η διερεύνηση της τροποποίησης - ανάπτυξης της ηγετικής  συμπεριφοράς των Νοσηλευτών με έλεγχο εφαρμογής της θεωρίας  του Διαθεωρητικού Μοντέλου Σταδίων Αλλαγής σε Νοσηλευτές.

Υλικό και μέθοδος: Πρόκειται παραγωγική μεικτή (ποσοτική και ποιοτική)  εξελικτική έρευνα με έλεγχο εφαρμογής της θεωρίας  του Διαθεωρητικού Μοντέλου Σταδίων Αλλαγής  και της Συνέντευξης Παροχής Κινήτρων ή Παρώθησης σε Νοσηλευτές που ασκούν καθήκοντα διοίκησης σε δημόσια Νοσοκομεία,  με τη χρήση αυτοσυμπληρούμενων ερωτηματολογίων και ημιδομημένων συνεντεύξεων.

Προσδοκόμενα αποτελέσματα: Τα προσδοκόμενα αποτελέσματα επικεντρώνονται στην επαύξηση των ηγετικών χαρακτηριστικών των Νοσηλευτών που εργάζονται  στο δημόσιο νοσοκομείο και ασκούν διοικητικά καθήκοντα καθώς και η τροποποίηση της ηγετικής συμπεριφοράς τους στον εργασιακό τους χώρο βελτιώνοντας την αντιμετώπιση , την διαχείριση και  την εφαρμογή των  διαδικασιών που υπάρχουν και προβλέπονται από την εσωτερική λειτουργία του οργανισμού.

Συμπεράσματα: Το Διαθεωρητικό Μοντέλο (ΔΘΜ) λειτουργεί ως παρέμβαση που διερευνά τα στάδια αλλαγής συμπεριφοράς σε πολλές καταστάσεις και πιστεύεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για  την τροποποίηση της ηγετικής συμπεριφοράς των νοσηλευτών.

Λέξεις κλειδιά: Ηγεσία, νοσηλευτική, Διαθεωρητικό Μοντέλο, ηγετική συμπεριφορά