Μέτρηση συχνότητας και Βαρύτητας κατακλίσεων σε ασθενείς ελληνικού επαρχιακού γενικού νοσοκομείου.

Σκοπός της εργασίας είναι να μετρηθεί η συχνότητα των κατακλίσεων σε νοσηλευτικά τμήματα και να διερευνηθεί ποιοι ασθενείς είναι πιο επιρρεπείς στην πιθανότητα της εμφάνισής της. Υλικό-Μέθοδος Οι πληροφορίες που σχετίζονται με ατομικά και κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών δόθηκαν από τις προϊστάμενες και τους νοσηλευτές των κλινικών. Η εκτίμηση της γενικής κατάστασης των αρρώστων καθώς και των κατακλίσεων έγινε με προσωπική επικοινωνία. Η εκτίμηση των κατακλίσεων έγινε με βάση το βαθμολογικό σύστημα του Frant. Η αξιολόγηση των αρρώστων έγινε με βάση την κλίμακα Norton. Αποτελέσματα Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν υψηλά ποσοστά κατακλίσεων στις παθολογικές κλινικές, οι ομάδες ηλικίας από 70 και άνω παρουσίαζαν τη μεγαλύτερη συχνότητα κατακλίσεων, ο δείκτης συχνότητας κατακλίσεων επικράτησε στις γυναίκες έναντι των ανδρών, τα αδύνατα άτομα αναπτύσσουν πιο εύκολα κατακλίσεις, η ακινησία όταν συνδυαστεί με υγρασία αποτελεί παράγοντα υψηλού κινδύνου και τέλος το υψηλότερο ποσοστό κατακλίσεων εμφανίζεται την 2η εβδομάδα νοσηλείας.

Λέξεις κλειδιά: Κατάκλιση, πρόληψη κατακλίσεων, παράγοντες πρόκλησης κατακλίσεων, νοσηλευτική φροντίδα κατακλίσεων