Ιστορικά, η οικονομική κρίση που πλήττει μια χώρα έχει ως συνέπεια την αύξηση των κοινωνικών της προβλημάτων. Η αρνητική επίδραση της οικονομικής κρίσης σε κομβικούς κοινωνικούς τομείς όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία και η κοινωνική ειρήνη εν γένει, φέρνει ως συνέπεια τη μείωση της σωματικής και της ψυχικής υγείας καθώς επίσης και της ποιότητας ζωής των πολιτών. Από την άλλη, αυξάνει την νοσηρότητα και τη θνησιμότητα. Έρευνες σε πολλές χώρες του κόσμου που βίωσαν και βιώνουν τις συνέπειες της κοινωνικοοικονομικής κρίσεως αναδεικνύουν καθολικά τα αρνητικά αποτελέσματα που προκαλούν στις ανθρώπινες κοινωνίες. Η φτωχοποίηση, η ανεργία και το αίσθημα της ανασφάλειας βρίσκονται στον πυρήνα των συνεπειών, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό την υγεία και δη την ψυχική υγεία των πολιτών τους. Το 2010, λόγω των μεγάλων οικονομικών ελλειμμάτων και των χρεών της, η Ελλάδα ζητά επισήμως την οικονομική στήριξή της από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ). Αποτέλεσμα αυτού, οι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και περικοπές στα δημόσια έξοδα. Μειώσεις μισθών, απολύσεις, μειώσεις θέσεων εργασίας και χρηματοδοτήσεων, δημιουργούν άμεσα μια νέα πραγματικότητα. Η χώρα οδηγείται σε βαθιά κρίση ετών με συνέπειες παρόμοιες των χωρών που έχουν πληγεί διαχρονικά από κοινωνικοοικονομική κρίση
Λέξεις κλειδιά: Ψυχική υγεία, κοινωνικοοικονομική κρίση, Ελλάδα, οικονομική κρίση, ανεργία