Κατά την εφαρμογή της νοσηλευτικής λειτουργούν κάποιες καταστάσεις οι οποίες σε θεωρητικό και φαινομενικό επίπεδο θεωρούνται ανεξήγητες. Η διαίσθηση είναι μια από αυτές τις καταστάσεις για την οποία δεν μπορεί να δοθεί συγκεκριμένη ερμηνεία και για το λόγο αυτό η έννοιά της αμφισβητείται συχνά σε επιστημονικά πεδία. Σύμφωνα με τη χρονολογική ανασκόπηση του φαινομένου της διαίσθησης, αυτή περιγράφεται ως συλλογιστική δύναμη. Η έννοια της διαίσθησης πηγάζει από την ιδιότητα του ασύλληπτου και βασίζεται στις ικανότητες του νοσηλευτή. Ο ρόλος της συνδέεται με την ανίχνευση των αναγκών και προβλημάτων του ασθενή, τη διευκόλυνση της ορθής εφαρμογής της νοσηλευτικής διεργασίας και την αρμονική προσαρμογή σε μια πολυδιάστατη πραγματικότητα. Ποδηγετεί το νοσηλευτή στην επίλυση δύσκολων καταστάσεων, ευνοεί την εξέλιξη και τη πρωτοπορία του ίδιου και προωθεί την καινοτομία της νοσηλευτικής επιστήμης. Η σημασία και η χρησιμότητά της κάποιες φορές υπερφαλαγγίζει ακόμα και τη σημασία και τη χρησιμότητα της νοσηλευτικής πρακτικής βασισμένη σε ενδείξεις και γι’ αυτό πολύ συχνά δεν γίνεται αποδεκτή και συγκρούεται με τον ορθολογισμό.
Λέξεις κλειδιά: Διαίσθηση, νοσηλευτική περίθαλψη, καινοτομία, δημιουργικότητα, νοσηλευτική γνώση
Αυτό το έργο έχει άδεια χρήσης βάσει του Creative Commons. Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές.
Το Βήμα του Ασκληπιού