Κωνσταντίνα Μητροπούλου , Μαρία Μουσουλαρίκου , Θεόδωρος Καπάδοχος
Η σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα και μέγιστο πρόβλημα δημόσιας υγείας, σε παγκόσμιο επίπεδο, με αποτέλεσμα να αναζητούνται νέες τεχνικές φροντίδας και θεραπείας των θυμάτων από εξειδικευμένους επαγγελματίες. Επιφέρει τόσο σωματικά τραύματα όσο και ψυχικά, με τις γυναίκες να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Παράγοντες όπως η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, καθώς και η άσκηση βίας κατά την παιδική ηλικία, εντείνουν αυτό το φαινόμενο. Τα θύματα πρέπει να έχουν προτεραιότητα στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), όπου πραγματοποιείται η φροντίδα των τραυμάτων που φέρουν, αιματολογικός έλεγχος, προφύλαξη για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και χορήγηση αντισυλληπτικής θεραπείας. Κατόπιν, πραγματοποιούνται εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως η κολποσκόπηση, με στόχο την ανεύρεση βιολογικών ιχνών του θύτη. Στο εξωτερικό, η συλλογή των αποδεικτικών στοιχείων πραγματοποιείται από τους εξειδικευμένους νοσηλευτές σε θέματα σεξουαλικής κακοποίησης, οι οποίοι διαθέτουν την κατάλληλη γνώση και εμπειρία, ώστε να συλλέξουν τα στοιχεία, ενώ προσεγγίζουν άμεσα το θύμα, πάντα με τη διατήρηση του σεβασμού και της αξιοπρέπειάς του. Τα θύματα ενθαρρύνονται να συζητήσουν το πρόβλημα και να αναζητήσουν βοήθεια, ενώ παράλληλα εξασφαλίζεται η στήριξη και η αποδοχή από τις οικογένειές τους
Λέξεις κλειδιά: Σεξουαλική επίθεση, κακοποίηση, εξειδικευμένος νοσηλευτής, ειδικές μονάδες αντιμετώπισης, πρωτόκολλα, νομικό πλαίσιο