Θεωρητική προσέγγιση του συνδρόμου Asperger στα παιδιά

Το σύνδρομο Asperger αναφέρεται στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές και ταξινομήθηκε ως ξεχωριστή διαταραχή αρχικά στο ICD -10 (World Health Organization,1992) και στη συνέχεια στο DSM–IV (American Psychiatric Organization, 1994). Το σύνδρομο Asperger συγκαταλέγεται σε μία υπο-ομάδα διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών που αναφέρονται στο φάσμα του αυτισμού των οποίων χαρακτηριστικό είναι οι δυσκολίες στην κοινωνική και συναισθηματική αλληλεπίδραση, στην επικοινωνία, και οι στερεοτυπίες. Σκοπός: Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η περιγραφική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας ως προς την επιδημιολογία, τη διαφορική διάγνωση από τον αυτισμό, την αιτιοπαθογένεια, τη διάγνωση, τις θεραπευτικές προσεγγίσεις και το δυσκολία προσαρμογής του οικογενειακού περιβάλλοντος, σχετικά με τη διερεύνηση του συνδρόμου Asperger. Υλικό και μέθοδος: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιλάμβανε εξειδικευμένη ηλεκτρονική αναζήτηση σχετικά με το σύνδρομο Asperger στα παιδιά, χρησιμοποιώντας ειδικές λέξεις – κλειδιά. Αποτελέσματα: Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας έδειξε ότι τα άτομα με σύνδρομο Asperger βιώνουν πραγματικά μεγάλες δυσκολίες σε στοιχειώδεις κοινωνικές συμπεριφορές, όπως αποτυχία στην ανάπτυξη και δημιουργία φιλικών σχέσεων ή στην αναζήτηση διασκεδαστικών δραστηριοτήτων μαζί με άλλους. Επίσης δυσκολεύονται στην κατανόηση της μη λεκτικής επικοινωνίας (γλώσσα του σώματος) και τις εκφράσεις του προσώπου, τις στάσεις σώματος και την βλεμματική επαφή. Συμπεράσματα: Η πρώιμη αναγνώριση του συνδρόμου Asperger είναι επιτακτική, με απώτερο στόχο την συνεχή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όλων των επαγγελματιών υγείας, κάτω από το πρίσμα της διεπιστημονικής προσέγγισης αλλά και του ευρύτερου κοινού, απέναντι σε αυτό.

Λέξεις κλειδιά: Σύνδρομο Asperger, αυτισμός, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, στερεοτυπική συμπεριφορά, συναισθηματικές δυσκολίες, κοινωνικές δυσλειτουργίες, μη λεκτική επικοινωνία