Το σύνδρομο Asperger στα παιδιά

Το σύνδρομο Asperger αναφέρεται στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές και ταξινομήθηκε ως ξεχωριστή διαταραχή αρχικά στο ICD-10(World Health Organization,1992) και στη συνέχεια στο DSM–IV (American Psychiatric Organization,1994). Το σύνδρομο Asperger διακρίνεται από μία ομάδα συμπτωμάτων που αφορούν την χαμηλή απόδοση στην κοινωνική αλληλεπίδραση και τις επικοινωνιακές δεξιότητες, καθώς και την αυξημένη στερεοτυπική συμπεριφορά σε διάφορες δραστηριότητες και ενδιαφέροντα. Σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου που αποτελεί μελέτη περίπτωσης, είναι η περιγραφική προσέγγιση του συνδρόμου Asperger μέσα από την μελέτη συμπεριφοράς ενός παιδιού. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε στην παρούσα εργασία στηρίχθηκε σε ανασκοπικές και ερευνητικές μελέτες που αντλήθηκαν από διεθνείς βάσεις δεδομένων, που ανταποκρίνονταν στη συγκεκριμένη μελέτη περίπτωσης του συνδρόμου Asperger. Αποτελέσματα: Τα άτομα με σύνδρομο Asperger, όπως και η μελέτη περίπτωσης, βιώνουν πραγματικά μεγάλες δυσκολίες σε στοιχειώδεις κοινωνικές συμπεριφορές, όπως αποτυχία στην ανάπτυξη και δημιουργία φιλικών σχέσεων ή στην αναζήτηση διασκεδαστικών δραστηριοτήτων μαζί με άλλους. Επιπλέον δυσκολεύονται στην κατανόηση της μη λεκτικής επικοινωνίας (γλώσσα του σώματος) και τις εκφράσεις του προσώπου, τις στάσεις σώματος ή ακόμη και την άμεση οπτική επαφή. Συμπεράσματα: Η πρώιμη αναγνώριση του συνδρόμου Asperger είναι επιτακτική, με απώτερο στόχο την συνεχή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όλων των επαγγελματιών υγείας αλλά και του ευρύτερου κοινού, απέναντι σε αυτό το σύνδρομο. Όσο πιο νωρίς προτρέξει ένας γονέας για τη διάγνωση, τόσο πιο μεγάλες πιθανότητες υπάρχουν για μία ενδεχόμενη λειτουργική αποκατάσταση του συνδρόμου.

Λέξεις κλειδιά: Σύνδρομο Asperger, αυτισμός, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, στερεοτυπική συμπεριφορά, συναισθηματικές δυσκολίες, κοινωνικές δυσλειτουργίες, μη λεκτική επικοινωνία, επαγγελματίες υγείας