Μέθοδοι αποσιδήρωσης: Μια βιβλιογραφική ανασκόπηση

Με τον όρο «αποσιδήρωση» περιγράφεται η διαδικασία απομάκρυνσης του πλεονάζοντος σιδήρου και εφαρμόζεται μετά από τη χορήγηση είκοσι μονάδων αίματος ή όταν η φερριτίνη ορρού αυξάνεται πάνω από 1000 ng/ml. Σκοπός: Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τις μεθόδους αποσιδήρωσης σε ασθενείς με αιμοχρωμάτωση λόγω πολλαπλών μεταγγίσεων αίματος. Μέθοδος: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε αναζήτηση ανασκοπικών και ερευνητικών μελετών σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων, όπως και σε επιστημονικά περιοδικά αιματολογίας, κυρίως πρόσφατης ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας. Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, τα σκευάσματα αποσιδήρωσης άλλαξαν σημαντικά την κλινική εικόνα των ασθενών και βελτίωσαν αξιόλογα την ποιότητα ζωής και το προσδόκιμο επιβίωσης τους. Ωστόσο βασικό πρόβλημα της θεραπευτικής αγωγής αποσιδήρωσης παραμένει ο βαθμός συμμόρφωσης των νοσούντων προς αυτήν. Συμπεράσματα: Αν και η ανακάλυψη των από το στόμα χηλικών παραγόντων χαρακτηρίζεται ελπιδοφόρα, πρέπει να καλυφθεί ευρύ πεδίο έρευνας ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της αγωγής με αποσιδήρωση.

Λέξεις κλειδιά: Αιμοχρωμάτωση, αποσιδήρωση, χηλικοί παράγοντες, θαλασσαιμία