Αναδρομική μελέτη θεραπείας του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου

Οι καρδιαγγειακές παθήσεις αποτελούν την πρωταρχική αιτία ανικανότητας και νοσηρότητας σε πολλές αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να συγκριθεί η θεραπευτική αντιμετώπιση των Οξέων Στεφανιαίων Συνδρόμων σε δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους, το 1998 και το 2008. Υλικό και Μέθοδος: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν ασθενείς με Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο που νοσηλεύτηκαν σε Καρδιολογική μονάδα δημόσιου νοσοκομείου. Η συλλογή των στοιχείων έγινε με την χρήση ενός ειδικά διαμορφωμένου πρωτοκόλλου μελέτης για της ανάγκες της έρευνας. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS 17 και οι μέθοδοι ανάλυσης ήταν t-test, X2 test και Relative Risk. Αποτελέσματα : Από τον πληθυσμό που μελετήθηκε κατά το έτος 1998, το 27.5% ήταν γυναίκες και το 72.5% άνδρες μέσου όρου ηλικίας 63.60 έτη, ενώ κατά το έτος 2008, το 13.7% ήταν γυναίκες και το 86.3% ήταν άνδρες μέσου όρου ηλικίας είναι 62.8 έτη. Οι ασθενείς που είχαν ως τελική διάγνωση STEMI το 2008 ήταν περισσότεροι με στατιστικά σημαντική διαφορά, σε σύγκριση με το έτος 1998, p=<0.005. To ποσοστό των ασθενών που αντιμετωπίστηκε επεμβατικά με τη μέθοδο της αγγειοπλαστικής το 2008, υπερέχει έναντι του 1998, με στατιστικά σημαντική p=<0.005. Το έτος 1998, άτομα ηλικίας <55 ετών είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να ακολουθήσουν θρομβολυτική αγωγή ενώ το έτος 2008, αυτή η πιθανότητα για ασθενείς < 55 ετών ήταν ίδια με αυτή των ασθενών > 55 ετών. Το ποσοστό των ασθενών που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική κατά το έτος 2008 ήταν υψηλότερο με στατιστικά σημαντική διαφορά συγκριτικά με το έτος 1998, p=<0.005. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των περιστατικών που αντιμετωπίστηκαν επεμβατικά στη Μονάδα το έτος 2008, ήταν τριπλάσιος σε σύγκριση με το έτος 1998. Ως προς την ηλικία βρέθηκε, ότι το έτος 1998 και το έτος 2008 οι ασθενείς ηλικίας μέχρι 55 ετών ήταν πιθανότερο να αντιμετωπιστούν επεμβατικά συγκριτικά με τους ασθενείς ηλικίας άνω των 55 ετών. Το ποσοστό των θανάτων ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερο κατά το έτος 1998, συγκριτικά με το αντίστοιχο ποσοστό για το έτος 2008, p=0.001. Συμπεράσματα: Από τα ευρήματα της παρούσης μελέτης διεξάγεται το συμπέρασμα ότι η θεραπεία του εμφράγματος έχει εξελιχθεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Λέξεις κλειδιά: Οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, θεραπεία, διάγνωση