Η χρήση του σωματικού περιορισμού και της απομόνωσης σε ψυχιατρική κλινική

Παρότι εδώ και δεκαετίες η χρήση του σωματικού περιορισμού και της απομόνωσης θεωρούνται αμφιλεγόμενες παρεμβάσεις, διότι εγείρουν ηθικά και νομικά ζητήματα που αφορούν τη στέρηση της ελευθερίας του ασθενή, ωστόσο, η εφαρμογή τους είναι πολύ συχνή, κυρίως για την αντιμετώπιση της βίαιης εκτός ελέγχου συμπεριφοράς των ασθενών που νοσηλεύονται σε ψυχιατρική κλινική. Ο σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν η βιβλιογραφική αναζήτηση των θεμάτων που προκύπτουν από τη χρήση του σωματικού περιορισμού και της απομόνωσης σε ψυχιατρικές κλινικές. Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων Medline, Cinahl, BNI, PsycINFO και Scopus με λέξεις κλειδιά σχετικές με το θέμα της ανασκόπησης. Αποτελέσματα: Ο σωματικός περιορισμός και η απομόνωση ως θεραπευτικές παρεμβάσεις σε ψυχιατρική κλινική εφαρμόζονται για την παροχή φυσικής προστασίας στον ίδιο τον ασθενή, στους άλλους νοσηλευόμενους, αλλά και στο προσωπικό της κλινικής, καθώς και για τη διασφάλιση του θεραπευτικού περιβάλλοντος. Με το σωματικό περιορισμό επιδιώκεται η άρση της κινητικότητας του ασθενή και με τη χρήση του δωματίου απομόνωσης η ελάττωση των αισθητηριακών ερεθισμάτων που επιτείνουν τη διεγερτική συμπεριφορά των ασθενών. Για τη χρήση του σωματικού περιορισμού και της απομόνωσης έχουν διαμορφωθεί κατευθυντήριες γραμμές που ως κύριο σκοπό έχουν τη διασφάλιση του θεραπευτικού πλαισίου της εφαρμογής τους. Ωστόσο, οι τρέχουσες τάσεις που υπάρχουν αναφορικά με τη χρήση περιοριστικών μέτρων είναι η ελαχιστοποίηση έως και η κατάργησή τους. Συμπεράσματα: Η θεραπευτική χρήση της απομόνωσης και του σωματικού περιορισμού διασφαλίζεται όταν ακολουθούνται οι οδηγίες και οι κατευθυντήριες γραμμές εφαρμογής τους. Ωστόσο, ο βασικός στόχος των επαγγελματιών υγείας και κυρίως των νοσηλευτών που εμπλέκονται άμεσα στις διαδικασίες εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων είναι η ελαχιστοποίησή τους, που επιτυγχάνεται με τη διαρκή εκπαίδευση και την αριθμητική επάρκεια του προσωπικού.

Λέξεις κλειδιά: Σωματικός περιορισμός, απομόνωση, ψυχικά ασθενείς, επιθετική συμπεριφορά, νοσηλευτές