Τεχνητή ύγρανση σε διασωληνωμένο ασθενή

Οι τεχνητοί αεραγωγοί παρακάμπτουν τον φυσιολογικό μηχανισμό ύγρανσης και φιλτραρίσματος του αέρα αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες να δημιουργηθούν εμμένουσες εκκρίσεις. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο για ατελεκτασίες και αναπνευστικές λοιμώξεις. Πήγματα, επίσης, μπορεί να σχηματιστούν στον εσωτερικό αυλό του ενδοτραχειακού σωλήνα ή της τραχειοστομίας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το έργο της αναπνοής (WOB) και να μειώνονται οι πιθανότητες επιτυχούς αποσωλήνωσης. Πιθανόν, δε, σταδιακά να οδηγήσουν σε πλήρη απόφραξη του τραχειοσωλήνα. Για το λόγο αυτό η επιλογή κατάλληλου υγραντήρα για την παροχή τεχνητής ύγρανσης είναι εξέχουσας σημασίας. Υπάρχουν διάφοροι τύποι υγραντήρων αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται οι υδροσκοπικοί Εναλλάκτες Θερμότητας και Υγρασίας (ΗΜΕ) με φίλτρο και οι Θερμαινόμενοι Υγραντήρες (ΗΗ), οι οποίοι παρέχουν υγρασία σε μορφή υδρατμών. Όταν χρησιμοποιούνται σωστά, και όχι στις περιπτώσεις που αντενδείκνυνται, οι ΗΜΕ δεν έχουν επιπλοκές και μειώνουν το κόστος νοσηλείας καθώς και τον χρόνο απασχόλησης του προσωπικό. Οι ΗΜΕ είναι καλύτερη επιλογή για μικρής διάρκειας χρήση (<96 ωρών) και κατά την διάρκεια μεταφορών. Oι HH προτιμούνται σε ασθενείς με εμμένουσα υπερκαπνία, χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια και με δυσκολία στον απογαλακτισμό. Οι ΗΗ πρέπει να χρησιμοποιούνται σε ασθενείς με μεγάλης διάρκειας μηχανικό αερισμό ή σε ασθενείς που εμπίπτουν στις αντενδείξεις των ΗΜΕ. Ούτε οι ΗΜΕ ούτε οι ΗΗ έχουν κατηγορηθεί για αύξηση της πνευμονίας του αναπνευστήρα (VAP).

Λέξεις κλειδιά: Τεχνητή Ύγρανση, όρια τεχνητής ύγρανσης, μηχανικός αερισμός, Εναλλάκτες Θερμότητας και Υγρασίας, Θερμαινόμενοι Υγραντήρες, πνευμονία του αναπνευστήρα