Το άρθρο αυτό ασχολείται με την Αθήνα του 19ου αιώνα αναφορικά με τα θερμά λουτρά και τα ψυχιατρεία που αποτελούσαν τα μέσα θεραπείας των δερματικών νοσημάτων και των ψυχικών ασθενειών. Την εποχή εκείνη πίστευαν ότι η ίαση των ψυχικά ασθενών ήταν θέμα του Θεού και της προσευχής και για το λόγο αυτό έκλειναν τους ασθενείς στα μοναστήρια. Για τα αρθριτικά και τις δερματικές νόσους, ως μέσον θεραπείας θεωρούσαν τα θερμά λουτρά της Αιδηψού και των Μεθάνων.
Λέξεις κλειδιά: Θερμά λουτρά, Ιαματικά λουτρά, Ψυχική νόσος, Δερματική νόσος, Αρθριτικά, Μοναστήρια