Οι θεωρίες και ία μοντέλα στη νοσηλευτική αποτελούν νέα πηγή γνώσης εδώ και λίγες μόλις δεκαετίες. Δεν έχουν τύχει όμως ευρείας αποδοχής απ’ όλους τους κλινικούς χώρους ανά τον κόσμο. Ορισμένοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατον για τους επαγγελματίες υγείας να εργάζονται χωρίς τη χρήση κάποιας θεωρίας ή νοσηλευτικού μοντέλου, καθώς αυτά συμβάλλουν στην υιοθέτηση μιας κριτικής στάσης απέναντι σε καταστάσεις του νοσηλευτικού γίγνεσθαι και παράλληλα στην παροχή υψηλών επιπέδων φροντίδας. Το παρόν άρθρο με βάση τις θεωρίες αλλαγών αναλύει τη διαδικασία για την εφαρμογή δύο θεωριών στην κλινική άσκηση, τη θεωρία του ελλείμματος της αυτό - φροντίδας της Orem και το μοντέλο των δραστηριοτήτων των Roper, Logan και Tierney.
Η διαδικασία εισαγωγής αλλαγών - καινοτομιών χαρακτηρίζεται άκρως σημαντική για την ανάπτυξη της νοσηλευτικής καθώς η επιτυχής διαχείριση της αλλαγής θα συμβάλλει στη βελτίωση αλλά και τη μεταστοιχείωση του γενικότερου συστήματος υγείας. Η ενεργή συμμετοχή των νοσηλευτών και η εξοικείωση τους με τα χαρακτηριστικά ενός συγκεκριμένου πλάνου θα συμβάλει στη υιοθέτηση της αλλαγής στο συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον και θα βελτιώσει την προσφερόμενη φροντίδα με την επιτυχή εκτίμηση, ιεράρχηση και κάλυψη των αναγκών των αρρώστων.
Λέξεις κλειδιά: Διαχείριση Αλλαγών, Θεωρίες Αλλαγών, Διάχυση Καινοτομιών, Νοσηλευτικές Θεωρίες, Κλινική Ασκηση
Αυτό το έργο έχει άδεια χρήσης βάσει του Creative Commons. Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές.
Το Βήμα του Ασκληπιού