Λειτουργικά Σωματικά Σύνδρομα και η ιδιαιτερότητα της σχέσης ιατρού-ασθενούς

Ο όρος Λειτουργικό Σωματικό Σύνδρομο (Λ.Σ.Σ.) αναφέρεται σε μια πολύπλοκη νοσολογική οντότητα που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη σωματικών συμπτωμάτων, αλλά δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν κλινικά σημεία. Οι δυσκολίες που παρουσιάζονται στη σχέση μεταξύ ιατρού και ασθενούς προκύπτουν από την έλλειψη κατάρτισης των ιατρών σε θέματα ψυχική υγείας, την ανεπάρκεια διαγνωστικών κριτηρίων για τα Λ.Σ.Σ. και την υπέρμετρη εστίαση στο βιοϊατρικό μοντέλο. Επιπλέον, η συνύπαρξη του Λ.Σ.Σ. με ψυχιατρικές διαταραχές και τα πιθανά δευτερογενή οφέλη που μπορεί να προσφέρει η ασθένεια στον ασθενή, είναι παράγοντες που επιδεινώνουν αυτές τις δυσκολίες. Οι διάφοροι τρόποι επικοινωνίας μεταξύ ιατρού και ασθενούς περιλαμβάνουν διάφορα μοντέλα όπως το βιοϊατρικό, το διευρυμένο βιοϊατρικό, το καταναλωτικό, το ψυχοκοινωνικό και το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο, ενώ μια εναλλακτική κατηγοριοποίηση περιλαμβάνει το μοντέλο ενεργητικότητας-παθητικότητας, καθοδηγούμενης συνεργασίας και το μοντέλο αμοιβαίας συμμετοχής. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται ερευνητικά δεδομένα που υποστηρίζουν την άποψη ότι το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο αποτελεί την βέλτιστη επιλογή τόσο για τη διαχείριση της ιατρικής φροντίδας όσο και για την επικοινωνία μεταξύ ιατρού και ασθενούς. Η δημιουργία μιας σχέσης αμοιβαίας συμμετοχής συνεισφέρει σημαντικά στον σχεδιασμό της φροντίδας των ασθενών με Λ.Σ.Σ. και μπορεί να διευκολυνθεί με την χρήση τυποποιημένων διαδικασιών λήψης αποφάσεων, καθώς και με την ανάπτυξη δεξιοτήτων ενσυναίσθησης και καθησύχασης.

Λέξεις κλειδιά: Λειτουργικό Σωματικό Σύνδρομο, Ιατρικώς Ανεξήγητα Συμπτώματα, σχέση ιατρού-ασθενή, μοντέλα επικοινωνίας, βιοψυχοκοινωνική προσέγγιση